بریده‌هایی از کتاب دانشگاه تا بازار؛ شرحی بر اقتصاد موضوعات عمومی

مهم‌ترین عامل تحرک درآمدی، الگوی «چرخه زندگی» درآمد است: نیروهای کار در آغاز درآمد کمتری دارند و به مرور زمان و با کسب تجربه بر درآمدشان افزوده می‌شود. معمولا نقطه اوج درآمد سالانه در حول‌وحوش سن پنجاه وپنج سالگی است.

در خصوص اینکه چه میزان از کمک هزینه‌های جنسی را می‌توان در شمار درآمد کل دریافت‌کنندگان کمک‌ها به حساب آورد اختلافاتی وجود دارد. با این وجود، اکثر ناظران معتقدند که این کمک‌ها به علاوه اعتبار مالیاتی بر درآمد کسب‌شده (تخفیف‌های مالیاتی ویژه به افراد با درآمد پایین) از منابع عمده درآمد افراد در سطوح پایین توزیع درآمد است. پس از تعدیل این کمک هزینه‌ها و مالیات‌ها، به نظر می‌رسد در طی پنجاه سال گذشته نسبت آمریکایی‌هایی که زیر خط فقر زندگی می‌کنند تقریبا به نصف کاهش یافته است. همچنین، استاندارد زندگی ۲۰ درصد از فقیرترین افراد جامعه از سال ۱۹۶۰ تا به حال دو برابر شده است. خلاصه آنکه، تعداد افراد فقیر در آمریکا به طور قابل ملاحظه‌ای کاهش یافته و افرادی که در حال حاضر فقیر هستند عموما وضعیتی بهتر از فقرا در پنجاه سال پیش دارند.

دوم، روش‌های سنتی اندازه‌گیری فقر ممکن است گمراه‌کننده باشد زیرا تنها بر درآمد نقدی افراد تمرکز می‌کنند. بر همین اساس، آماردان‌های دولتی «حداقل بودجه کافی» برای خانوارهایی با اندازه‌های مختلف -«خط فقر» - را محاسبه کرده و سپس تعیین می‌کنند که درآمد نقدی چه تعداد از مردم زیر این خط قرار دارد. با این حال، بخش اعظم کمک‌های دولت فدرال در راستای مبارزه با فقر راکمک هزینه‌های جنسی (ارائه کالاها و خدمات به جای پول نقد) از قبیل مدیکیر، مدیکید، مسکن یارانه‌ای، عرضه مواد غذایی رایگان به نیازمندان و وعده‌های نهار رایگان در مدارس تشکیل می‌دهد. اگر ارزش پولی این کمک هزینه‌های جنسی را در درآمد کل لحاظ کنیم، روشن می‌شود که استانداردهای زندگی افراد در سطوح پایین درآمدی در طی سالیان به طور چشمگیری بهبود یافته است.

در صورتی که بخواهیم علت مسئله را دریابیم می‌بایست بحث را با تبیین برخی از حقایق آغاز کنیم. نخست، تعداد مطلق آمریکایی‌هایی که در فقر زندگی می‌کنند طی پنجاه سال گذشته کاهش نیافته است ولی رشد جمعیت، موجب کاهش قابل ملاحظه‌ای در نسبت آمریکایی‌های فقیر شده است. مطابق روش‌های مرسوم شمارش تعداد فقرا، بیش از ۲۲ درصد آمریکایی‌ها در سال ۱۹۶۰ در فقر زندگی می‌کردند. در حال حاضر، که ما در حال خروج از یکی از بدترین بحران‌های اقتصادی تاریخ کشورمان هستیم، در حدود ۱۴ درصد جمعیت زیر خط فقر زندگی می‌کنند.