بریده‌هایی از کتاب ‌‫ظرافت جوجه تیغی

زیبایی گوهری است که هر چیزی را قابل بخشش می‌کند، حتا ابتذال را.

شاید زنده بودن یعنی همین: دنبال کردن لحظه‌هایی که می‌میرند.

ناخودآگاه درخشان‌ترین قدرت اراده آگاه ماست که، وقتی احساسات ما با آن مخالفت می‌کند، برای رسیدن به هدف‌های خود از تمام حیله‌ها استفاده می‌کند.

وقتی نگرانم، به پناهگاهم می‌روم. هیچ نیازی به مسافرت ندارم. رفتن و پیوستن به قلمرو خاطرات ادبی‌ام کفایت می‌کند. زیرا چه وسیله تفریحی شریف‌تر و چه هم‌صحبتی سرگرم‌کننده‌تر از ادبیات وجود دارد و چه هیجانی لذت‌بخش‌تر از هیجانی است که خواندن کتاب نصیب انسان می‌کند.

آدم‌ها در جهانی زندگی می‌کنند که در آن واژه‌ها حکومت می‌کنند و نه عمل‌ها و این‌که صلاحیت نهایی در تسلط بر زبان است.

کسی که با اشتها آشنا نیست، اولین سوزش گرسنگی هم یک درد است و هم یک اشراق.

با نگاهی هیجان‌زده از کاغذمرده چیزی را بیرون می‌کشیدند که به‌نظر زنده می‌آمد.

یوزپلنگِ در حال حرکت معیار ماست؛ تمام حرکت‌های آن به نحوی هماهنگ پایه‌ریزی شده، به‌طوری‌که آدم یک حرکتش را از حرکت بعدی تمیز نمی‌دهد و دویدن حیوانِ وحشیِ درشت‌هیکل به نظرمان به صورت یک حرکت طولانی می‌آید که بیان‌گر نمادِ زندگیِ عمیق و بی‌عیب و نقص است.

: «آن‌هایی که می‌دانند کاری بکنند آن کار را می‌کنند، آن‌هایی که نمی‌دانند آموزش می‌دهند، آن‌هایی که نمی‌دانند آموزش بدهند به آموزش‌دهندگان آموزش می‌دهند، آن‌هایی که نمی‌دانند به آموزش‌دهندگان آموزش بدهند سیاست را پیشه خود قرار می‌دهند.»

به هر تقدیر، نوجوان‌ها خیال می‌کنند که وقتی، با تقلید بزرگ‌سالان، خود را بزرگ به شمار آورند به مراد دل‌شان خواهند رسید. حال آن‌که بزرگ‌سالان بچه باقی مانده‌اند و از برابر زندگی و دشواری‌های آن می‌گریزند.

وقتی کسی از خودش نفرت دارد، این را حس نمی‌کنید؟ این نفرت موجب می‌شود که او در عین زنده بودن مرده باشد، احساس‌های بد را بی‌حس کرده باشد و همین‌طور احساس‌های خوب را تا نتواند تهوع از خود را احساس کند.

زندگی یک دم است، امروز بیست سال داری فردا هشتاد سال

شاید زندگی یعنی همین: ناامیدی بسیار، ولی همین‌طور لحظه‌هایی از زیبایی که، در آن لحظه‌ها، زمان همان زمان نیست.

وقتی پیکار بر ضد ستیزه‌جوییِ بَدَویت به سلاح‌هایی چون کتاب و واژه‌ها مجهز شود کار آسان می‌گردد.

زیبایی در کجاست؟ در چیزهای بزرگ که، مثل دیگر چیزها، محکوم به نابودی‌اند، یا این‌که در چیزهای کوچک که، بی‌ادعا در همه موارد، می‌توانند در لحظه‌ها گوهری از ابدیت را خاتم‌کاری کنند.

زحمت بسیار لازم است تا کسی بتواند خودش را از آن‌چه هست ابله‌تر نشان دهد.

من به سیاست کاری ندارم. سیاست اسباب‌بازیِ دست پول‌دار کوچولوهاست که آن را به کسی قرض نمی‌دهند

من جزو آن هشت درصد از جمعیت جهانم که نگرانی‌شان را با تعمق در اعداد برطرف می‌کنند.

«آن‌هایی که می‌دانند کاری بکنند آن کار را می‌کنند، آن‌هایی که نمی‌دانند آموزش می‌دهند، آن‌هایی که نمی‌دانند آموزش بدهند به آموزش‌دهندگان آموزش می‌دهند، آن‌هایی که نمی‌دانند به آموزش‌دهندگان آموزش بدهند سیاست را پیشه خود قرار می‌دهند.»

خانم میشل ظرافت جوجه‌تیغی را دارد: از بیرون پوشیده از خار، یک قلعه واقعیِ نفوذناپذیر، ولی احساسم به من می‌گوید که از درون او به همان اندازه جوجه‌تیغی ظریف است: حیوان کوچک بی‌حال، به‌شدت گوشه‌گیر و بی‌اندازه ظریف.