بریده‌هایی از کتاب ‌‫ظرافت جوجه تیغی

«آیا خیلی‌ها مرا به خاطر جنگ، همین‌طور به خاطر صلح، سرزنش نکردند... ولی هر چیزی به وقتش آمد... هر چیزی به وقتش می‌آید، برای کسی که می‌تواند منتظر بماند...

اگر در یک‌چیز داراها با ندارها مشترک‌اند همان روده‌های تهوع‌آورشان است که همیشه خود را در جایی از شرّ محتویات نفرت‌آورشان خلاص می‌کنند.

آن‌چه قدرت سرباز را می‌سازد حرکات گوناگونی نیست که او برای به هراس افکندن دیگری به نمایش می‌گذارد، بلکه قدرتی است که او می‌تواند در خودش متمرکز کند. بازی‌کن زلاندنویی بدل به درختی می‌شد، درخت بلوطی بزرگ و فناناپذیر، با ریشه‌هایی عمیقا فرورفته در زمین و با درخششی قدرت‌مند، که همه آن را احساس می‌کردند. علاوه بر این، همه یقین داشتند که درخت بلوط پرواز هم می‌توانست بکند و می‌توانست به‌رغم یا به خاطر ریشه‌های پرقدرتش، به سرعت باد حرکت کند.

اگر چیزی باشد که من خیلی از آن نفرت داشته باشم همین رذالت آدم‌های پول‌داری است که مثل ندارها لباس می‌پوشند، لباس‌های چروکیده، با ریشه‌ریشه‌های آویزان، کلاه‌های بی‌لبه چرک‌مرده، کفش‌های زوار دررفته، پیراهن‌های گل‌دار در زیر پلیورهای کهنه.

هرگز دیده نشده که طرفِ قدرت‌مندتر پیشنهادهای دیپلماتیک طرفِ کم‌قدرت را بپذیرد.

برای بُردن، باید زندگی کرد ولی همین‌طور اجازه داد که دیگری هم زندگی کند. آن کسی که خیلی آزمند است بازی را خواهد باخت.

درواقع، ما تربیت شده‌ایم چیزی را باور کنیم که وجود ندارد

سکوت اجازه می‌دهد آدم به درون خود برود، که برای آن‌هایی حیاتی است که علاقه‌ای به زندگی بیرون ندارند.

مهم مردن و در چه سنی مردن نیست، مهم این است که آدم به هنگام مردن در حال انجام دادن چه کاری است.

قوی‌ها در شادکامی زندگی می‌کنند و ضعیف‌ها در تلخ‌کامی می‌میرند، به نسبت جایگاه‌شان در سلسله‌مراتب اجتماعی.

ولی اگر کسی از فردا هراس دارد به خاطر این است که نمی‌داند چگونه حال را بسازد و وقتی کسی نمی‌داند چگونه حال را بسازد، به خود می‌گوید که فردا خواهد توانست آن را بسازد و این چرند است زیرا فردا همیشه بدل به امروز می‌شود،

قبل از مردن باید زندگی کرد

من نمی‌توانم با مجازات کردن کسانی که نمی‌توانم درمان‌شان کنم خودم را درمان کنم

شاید زنده بودن یعنی همین: دنبال کردن لحظه‌هایی که می‌میرند.

شاید من نشانه تضاد خانوادگی باشم، تضادی که باید از بین برود تا خانواده از این بلا شفا یابد.

فقط یک دوست داشته باش و او را خوب انتخاب کن.

این توانایی ما در پذیرفتن آن‌چه می‌خواهیم به خودمان بقبولانیم و سر خودمان کلاه بگذاریم تا پایه اعتقادات ما دچار تزلزل نشود، پدیده‌ای مسحور کننده است.

اگر می‌خواهی خودت را درمان کنی دیگران را درمان کن و از این عقب‌گرد مطلوب بخند یا گریه کن

گویی همه‌چیز در شب خاکستر می‌شود و باید صبح روز بعد از صفر شروع کرد.

مگر یک خانم اشرافی چگونه خانمی است؟ خانمی است که اگر ابتذال او را احاطه کرده باشد باز هم نمی‌تواند بر او چیره شود.