بریده‌هایی از کتاب تعبیر خواب

شما یک شیر را در خواب می‌بینید، بعد غرق در اشتراکات یا تداعیاتی در این مورد می‌شوید: شیر حیوان حریصی است. پس از آن به ذهنتان خطور می‌کند که خودتان هم حریص و خسیس هستید و... اکنون به عقده خود رسیده‌اید. فروید از این تجربه نتیجه می‌گیرد که عقده، بخشی جدایی‌ناپذیر از خواب است. از نظر او خواب‌ها چیزی جز افشای یک عقده پنهان نیستند. خواه این عقده مربوط به حرص و طمع باشد یا قدرت و یا شهوت.

چیزی که بیش از هر چیز اهمیت دارد دانش باز کردن چشم و گوش و جمع‌آوری هر چه بیشترِ اطلاعات ممکن تا لحظه‌ای است که کنش‌های روح برایمان شناخته شوند.

این کلمات زیبای نیچه را به خاطر بیاورید: «شب است و روح من چشمه‌ای است که فوران می‌کند».

وقتی یک مرد هزاران زن را فریفته خود می‌کند، یا وقتی یک زن دست رد به سینه هیچ آنیمایی نمی‌زند، وقتی انسان جز افکار پریشانی ندارد و به شیوه‌ای منطقی خود را جلوه می‌دهد، آنیما چون بختک روی او می‌افتد، ناخودآگاه، خودآگاه را تصرّف می‌کند.

بیماری عصبی، بی‌فایده‌ترین چیز در دنیاست.

وقتی ما ایمان یا اعتقاداتمان را از دست می‌دهیم، احساس می‌کنیم که دیگر جز مرگ چاره‌ای برایمان باقی نمانده است، زندگی دیگر ارزشی ندارد، معنایی هم ندارد. پس از چنین فروریختنی، همیشه دستخوش افکار مرگ یا ترس از مردن می‌شویم. تحمل فروریختگی چه خطری دارد؟ یکی از حاضران: مرگ واقعی. یکی از حاضران: به عنوان مثال: مرگ روانی. یونگ: بله، این هم ممکن است پیش آید. یکی از حاضران: بیماری‌ها و حوادث ناشی از آن. یونگ: بله، این چیزها زمانی پیش می‌آیند که در آن خودآگاه مجبور باشد یک دگرگونی بنیادی را تحمل کند، ولی تحمل نکند. وقتی این دگرگونی تحمیل و نادیده انگاشته می‌شود نتیجه‌اش حوادثی است که گاه می‌توانند مهلک یا ابتلا به بیماری‌های وخیمی باشند.

از نظر نیچه، زندگی واقعی نیست و جز یک عامل فرعی چیزی نیست. به باور او، اصل زندگی عقلانی و در نابودی ارزش‌هاست.

به باور پولس، مسیح زندگی واقعی نداشت. او چوپان الهی بود.

او به یک وعده به یک تضمین اعتقاد دارد و فراموش می‌کند، خودِ زندگی را جدی بگیرد. به عنوان مثال؛ اگر ما یک کلبه موقت بسازیم به این معناست که برای مدت کوتاهی در آن خواهیم بود و بعد... بعضی از اشخاص بدون آنکه خود متوجه باشند به گونه‌ای موقت زندگی می‌کنند: به یک وعده اسرارآمیز و ضمنی دل می‌بندند تا زندگی کنونی‌شان را قابل تحمل سازند.

کاردن به خداوند ایمان ندارد. او در اوایل عصر رنسانس زندگی می‌کرد، زمانی که زندگی قرون وسطایی، ایمان به آخرت را از دست داده بود.