بریده‌هایی از کتاب روانشناسی اجتماعی به زبان آدمیزاد

این رفتار ماست که نگرش‌هایمان را شکل می‌دهد.

در یک آزمون، از مردم خواسته شد دربارهٔ این‌که یک خط کاملاً صاف است یا کمی زاویه دارد نظر بدهند. در چنین آزمونی، اگر این خط قابی داشته باشد که کمی تق‌ولق باشد به‌راحتی می‌شود افراد را گمراه کرد. همان‌طورکه احتمالاً حدس زده‌اید، مردم کشورهای همبسته بیشتر گول این خطای چشمی را می‌خورند؛ چون آن‌ها بیشتر به ارتباط میان شکل اصلی با زمینه توجه دارند. غربی‌هایی که فرهنگ مستقل دارند راحت‌تر می‌توانند قاب را نادیده بگیرند و روی خود خط تمرکز کنند.

دربارهٔ پرسش‌هایی مانند «آیا بدون اطلاع پدر و مادرتان از آن‌ها پول قرض می‌گیرید؟» یا «آیا با کسی که با شخص دیگری رابطه دارد وارد رابطه می‌شوید؟»، اهالی فرهنگ‌های مستقل بیشتر پاسخ‌های مستقیم بله یا خیر می‌دهند، اما مردم فرهنگ‌های همبسته بیشتر می‌گویند به شرایط بستگی دارد.

علم می‌تواند علل ریشه‌ای رفتار را نشان بدهد، اما برگرداندن آن به مفاهیمی غیرعلمی مثل تقصیر، انتخاب و مسئولیت، آسان نیست. شاید به همین دلیل است که وکلا بیش از روان‌شناسان اجتماعی پول درمی‌آورند.

آگاهی ما از کلیشه‌های خودمان می‌تواند به نوعی نادیده‌انگاری نسبت به خودمان و دیگران منجر شود. مثلاً ممکن است هنگام ورود به یک جمع، برای این‌که خودمان را متعلق به آن‌ها نشان بدهیم، مطابق کلیشه‌های جمع رفتار کنیم. پژوهشگران به این حالت نادیده‌انگاری جمع‌گرا می‌گویند. شاید ما در خلوت خودمان نظر دیگری داشته باشیم، اما وقتی به گروهی می‌پیوندیم که کلیشه‌هایی متفاوت با ما دارد، در انظار عمومی مطابق همان کلیشه رفتار می‌کنیم تا به دیگران نشان بدهیم ما متعلق به این گروه هستیم.

گاهی پیش‌داوری در رفتار ما به دلیل فرایندهای خودکاری است که روی آن‌ها کنترل زیادی نداریم و گاهی در نتیجهٔ فرایندهای کنترل‌شده‌ای که آگاهانه می‌توانیم روی آن‌ها اثر بگذاریم – البته اگر خودمان بخواهیم.

طبق نظر روزنبرگ و هاولند، اگر کسی نتواند نگرشش را بیان کند، پس نگرشی ندارد.

در روان‌شناسی، شخصیت شما الگوهای رفتاری، باورها و احساساتی است که شما را از دیگران متمایز می‌کند. شخصیت شما چیزی است که در گذر زمان و در شرایط مختلف پایدار است.