بریده‌هایی از کتاب تراموایی به‎نام هوس

مردا چیزایی رو که ساده به دست بیارن نمی‌خوان.

این دنیا خیلی خیلی به‌هم‌ریخته‌س...

بلانش: چطور؟ چه‌جور آدمیه؟ استلا: خودتم می‌دونی وقتی عاشق کسی باشی نمی‌تونی خوب توصیفش کنی!

آره! جادو می‌خوام! دوس دارم بقیه رو جادو کنم. همه‌چیو یه‌ جور دیگه نشون ‌بدم. راستشو به کسی نگم. چیزی رو بگم که می‌تونسته واقعیت باشه، ولی نیست. اگه این کار یعنی گناه، اشکال نداره! بذا من گناه‌کارترین آدم دنیا باشم.

هیچ‌وقت لازم نیس باور کنی. زندگی باید ادامه داشته باشه. مهم نیس چی پیش می‌آد، تو باید راهتو ادامه بدی.

گاهی خدا زود دعاها رو مستجاب می‌کنه!

می‌دونی شانس چیه؟ شانس باور خوش‌شانسیه.

هر آدمی برا خودش چیزایی داره که دلش نمی‌خواد دیگران ازشون سردربیارن... دلیلشم خشونتیه که تو ذات بعضی آدماس...

زندگی کوتاه است و زمانِ از‌دست‌رفته برنمی‌گردد.

این "نوای محزون پیانو" عصاره‌ی زندگیِ جاری‌ِ در این شهر و منطقه ا‌ست

بعضی چیزا قابل‌بخشش نیس. وقتی یکی عمداً بهت ظلم می‌کنه قابل‌بخشش نیس. به نظرم یکی از نابخشودنی‌ترین چیزاس و چیزیه که بابتش خودمو هیچ‌وقت، واقعاً هیچ‌وقت، سرزنش نمی‌کنم.

گاهی پولِ زیاد آدما رو تنها می‌کنه! زن درس‌خونده‌، زن باهوش و درست‌تربیت‌شده می‌تونه زندگیِ یه مردو خیلی خوب بسازه... بی‌ حد‌و‌حصر! بی‌نهایت باشکوه! من همچین قابلیتی دارم و اینا چیزایی نیستن که از بین برن. زیباییِ ظاهر همیشه از بین می‌ره. زیباییِ ظاهر ثروت موندنی‌یی نیست. ولی ذهن زیبا و روح بزرگ و خوش‌قلبی ــ که من همه‌شونو یه‌جا دارم ــ از بین که نمی‌ره هیچ، تازه بیش‌ترم می‌شه! سال‌به‌سال بیش‌تر می‌شه!

معمولاً آدمایی که مریضن وابستگیِ عمیقی به بقیه پیدا می‌کنن.

دیگر تحمل چیزی که آن‌‌را به‌عنوان "چاپلوسی بی‌مغز" می‌شناختم نداشتم.

گمونم ترس بود، آره ترس بود که منو از یه نفر می‌کشوند به یکی دیگه! مدام دنبال حمایت و سرپناه بودم... این‌جا و اون‌جا، تو جاهایی که آدم فکرشم نمی‌کنه،

گمونم آدما باید بتونن عادتای همدیگه رو تحمل کنن.

موفقیت برای من رخ داده. ولی وقتی بتوانی تمام‌و‌کمالِ تهی‌بودنِ زندگیِ بدون کشمکش را درک و دریافت کنی، آن‌وقت خودت را تازه برای رسیدن به رستگاری آماده کرده‌ای.

«تا وقتی زنده‌ای زندگی کن!» زندگی کوتاه است و زمانِ از‌دست‌رفته برنمی‌گردد. همین الان هم که دارم می‌نویسم زمان از دستم درمی‌رود و شما هم که دارید می‌خوانید همین‌طور و تیک‌تاکِ یکنواختِ ساعت همین‌جوری "تیک تیک تیک" می‌گذرد و می‌گذرد؛ مگر این‌که شما تصمیم بگیرد جان و دل‌تان را به حرکت درآورید.

غرور و قدرت خروس متکبری میان مرغان

پله‌های سفیدِ از‌‌‌‌ریخت‌افتاده‌ به ورودیِ هر دو خانه راه دارد.