کتاب سقوط فرشتگان

همیشه فکر می‌کردم آرامگاه‌های ما تا ابد خاموش و فناناپذیر خواهند ماند. اما حالا می‌بینم که می‌شود خیلی راحت یک اهرم بین‌شان گذاشت و بازشان کرد. حتا امکان سقوط یک فرشته هم حین کار وجود دارد.

«باید جوابِ کسانی رو که عقیده‌های استوار دارند با استواری داد.»

من همیشه فکر می‌کردم این مکان بیشتر برای زنده‌هاست، نه مُرده‌ها. ما قبرها رو طراحی و تزیین می‌کنیم تا چیزی رو که می‌خوایم، از مُرده‌هامون به یادمون بیارند

«در هر ازدواجِ سالم، زن در توافق کامل با شوهرش قرار داره. در غیر این صورت، از همون اول نباید باهم ازدواج می‌کردن.»

هیچ‌چیز ناراحت‌کننده‌تر از آن نیست که کسی متوجه نباشد داری تنبیهش می‌کنی.

«کاری که مردم با اجسادِ مُرده‌هاشون انجام می‌دن، در حقیقت انعکاس نظر خودشونه تا مُرده‌ها. شما فکر می‌کنید تمام این ظرف‌های خاکستر و فرشته‌ها معنایی برای مُرده داشته باشند؟

«من تمام زندگیم صبر کردم تا یه اتفاقی بیفته. حالا فهمیدم که هیچ اتفاقی نمی‌افته. یا این‌که این اتفاق افتاده و درست تو اون لحظه من چشم‌هام رو بسته بودم. نمی‌دونم کدوم بدتره ــ این‌که از دست داده باشمش، یا این‌که بدونم چیزی برای از دست دادن وجود نداشته.»

خداوند قادر به هر کاریه و این‌که ما با بقایای جسدمون چه‌کار کنیم، مانع از انجام خواست اون برای یکی کردن روح و بدن‌مون نخواهد شد.»

او هرگز مرا از بهتر شدن ناامید نمی‌کند، گرچه قادر نیست جهانِ بزرگ‌تری را که آرزویش را دارم، به من بدهد.

روی دیوارهای اتاق مود پُر است از تابلوهای قشنگ. سگ‌ها، گربه‌ها و بچه‌ها. یک تابلو هم هست که در آن آسمان هست و ستاره‌هایش که با خط‌هایی به‌هم وصل شده‌اند. مثل همان آسمانی که آن شب در قبر دیدم.