بریده‌هایی از کتاب همه چیز تغییر می‌کند

«بله تو رو داشت. ولی نورم فکر نکنم تو این دنیا کسی وجود داشته باشه بتونه به تو تکیه کنه.»

«زن‌ها، با اونا نمی‌شه زندگی کرد، بدون اونام نمی‌شه زندگی کرد.»

دوازده سالت شده و هنوز متوجه نشده‌ای که چیزی از زندگی نمی‌دانی. فقط تصمیم گرفتی همان چیزی باشی که پدرت نبود، هم برای خانواده و هم برای خودت. کمی طول می‌کشد تا متوجه شوی که این قدرت را نداری که اشتباهات نورم را جبران کنی، که زخم‌ها خیلی عمیق‌تر شده‌اند

د. همچنان که هر پنج‌تایمان داریم چای می‌خوریم، گرمای خاصی در فضای خانه احساس می‌شود. نوعی صمیمیت ملموس که همه از آن لذت می‌بریم. خیلی وقت است که دل‌تنگ چنین احساسی هستیم. امشب قرار است همه در تخت‌های دوران جوانی‌مان بخوابیم

وقتی عاشق کسی می‌شوی که نباید عاشقش شوی، این بهترین کار است. دنبال ایراداتی در پوستش، یا ویژگی عجیبی در ظاهرش می‌گردی. به این فکر می‌کنی که گذر عمر چقدر بر روی این ظاهر اثر می‌گذارد، چگونه به تدریج لکه‌دار می‌شود، سعی می‌کنی بخش‌هایی از ظاهرش را پیدا کنی که زشت و ناخوشایند هستند، شاید با خودت بگویی پاهایش به چه شکل مسخره‌ای به بالاتنه‌اش وصل شده‌اند. با ناامیدی دنبال این ایرادات می‌گردی. آماده‌ای که با یک نقص کوچک همه‌چیز را رها کنی، تا همین یک نقص کوچک را در ذهنت به یک ایراد بزرگ تبدیل کنی و خودت را از این گرفتاری نجات دهی.

. از نظر من دوست معمولی به صورت غیرمستقیم یک توهین است. چرا که در یک جامعه، افراد معمولی یک نوع عشق دیگر هم تجربه می‌کنند. افرادی مثل من چنین ارتباط‌های یک طرفه‌ای را ادامه می‌دهند، چرا که معمولاً یا خیلی خوب هستیم یا تا حدی احمق

می‌دونم الان تو وضع خوبی نیستی و من حاضرم هرچی دارم بدم تا مریضی تو به من برسه. چون تو هنوز توی بازی هستی. می‌تونی تصمیم بگیری، تصمیمایی که هنوز گرفته نشده‌ن. تو یه فرصت داری، فرصتی که من از دست دادم که از همهٔ توانت برای درست کردن اوضاع استفاده کنی. منظورم اینه تو این فرصت رو داری که یه نگاه به قلب خودت بندازی و تصمیم درست رو بگیری. باید قدر وضعیتی که الان داری رو بدونی. من بیست سال دنبال همچین وضعی بودم. زندگی‌ای که تا الان داشتم اصلاً بهم خوش نگذشته.

زمانی که به مردم آن هم درحالی‌که در آستانهٔ فروپاشی عصبی هستند حسادت می‌کنید، این یعنی وقتش رسیده که نگاه دقیق‌تری به زندگی خودتان داشته باشید.

زمانی که به مردم آن هم درحالی‌که در آستانهٔ فروپاشی عصبی هستند حسادت می‌کنید، این یعنی وقتش رسیده که نگاه دقیق‌تری به زندگی خودتان داشته باشید.

من همین جا مواظبتم و ماه و ستارگان و من و این لالایی قدیمی کلی خواب شیرین برات میاریم قطعاً هیچ‌وقت نمی‌توانید از کسی که این‌طوری برای شما لالایی خوانده باشد، متنفر شوید، درست است؟ کسی که شما را آرام می‌کرد و ترس‌هایتان را از بین می‌برد. شاید احساس خشم و خیانت داشته باشید، ولی بخشی از وجودتان همیشه او را دوست دارد، چرا که هنوز در آن شب‌های ترسناک باقی مانده و فراموش نکرده است که او همیشه جایی بود برای فرار از دست کابوس‌ها، جایی که می‌توانستید با خیال راحت در خوابی آرام غوطه‌ور شوید و مطمئن باشید که در آن لحظه، جایتان کاملاً امن است.