بریده‌هایی از کتاب در قلمرو پادشاهان

بحث روبنده و عبا و دستکش پیش آمد. من به او گفتم استفاده از تمام این‌ها برای حفظ حجاب غیرضروری است و در واقع نوعی تجاوز مردان سعودی به زن‌ها محسوب می‌شود. آن‌ها مردانی ضعیف هستند که حتی نمی‌توانند چهره یا دستان زنی را ببینند و دچار شهوت نشوند و برای آنکه خودشان را از بار گناه برهانند، چنین چیزهایی را برای شما ضروری اعلام کرده‌اند.

این زن‌ها توان و روح مبارزه را نداشتند و حاضر نبودند به آن‌چه نهی شده بود حتی فکر کنند. بدبختانه، بسیاری از آن‌ها زنانی باهوش و پرانرژی بودند، ولی فقط با موازین مذهبی حاضر به تجزیه و تحلیل وقایع می‌شدند. آن‌ها فقط به دلیل ایمانشان زنده بودند و شخصیت‌های فردی خود را به کلی فراموش کرده بودند.

این اولین بار بود که من با گوشه‌ای از فرهنگ سعودی آشنا می‌شدم: اگر تو با مرد دیگری برقصی ـ حتی برادر شوهرت ـ اعتبارت را از دست می‌دهی

در خاورمیانه هیچ‌کس بدون توجه به جایگاه خانوادگی و اجتماعی‌اش هویت نمی‌یابد.

می‌توانی بیشترین میزان ظرافت و گیرایی را داشته باشی، اما اگر کوچکترین لکه‌ای دامنت را بگیرد، تمام آن را از دست می‌دهی

تمام آن چیزهایی که واقعی به نظر می‌رسند، می‌توانند سرابی بیش نباشند.

اگر اهل خاورمیانه باشی، زندگی‌ات با پنهان‌کاری پیوند خورده است. تو مجبوری بسیاری چیزها را مخفی کنی و خودت را با جامعه اطرافت وفق دهی. اما حفظ چهره و ظاهرسازی در واقع عدم صداقت است.

زن در نظر مرد سعودی موجودی بی‌ارزش است و فقط در فضاهای عمومی است که باید تحت نظارت و مراقبت قرار گیرد. پشت درهای بسته خانه‌های محصور با دیوارهای بلند، چه کسی اهمیت می‌دهد زنش در حال انجام چه کاری است. مردم او را نمی‌بینند، بنابراین گناهی به پای کسی نوشته نمی‌شود!

ماهروز مردی خشکه مذهب بود و جالب آنکه چند سالی را در لبنان به عیش و عشرت گذرانده و از زندگی غربی بهره برده بود. اما حالا لباس‌های ساده می‌پوشید و رفتار فقرا را تقلید می‌کرد

وهابیت فقط پیکر اسلام را می‌شناسد و به عمق اصول معنوی آن هرگز نمی‌رسد. اسلام در کشورهای مدرن اسلامی، دینی انعطاف‌پذیر است که با تغییر شرایط زمانه، محیط را برای زیستن انسان‌ها آماده می‌کند و بی‌آنکه تحریفی در اصول بنیادی آن صورت گیرد، آزادی لازم را برای پیشرفت مادی و معنوی به مردم می‌بخشد. اما آنچه شیخ محمدبن عبدالوهاب به نام اسلام به سرزمین سعودی تحمیل کرده است، روشی خشک و غیرقابل تغییر برای گذراندن زندگی به شیوه هزار سال پیش است. او که از اسلام در قرن هفده میلادی راضی نبوده، با عقب‌گرد به ریشه‌های زندگی دشوار مردم سعودی، اصولی را برای خود وضع کرده و به نام اسلام به مردم قبولانده است؛ اصولی که تحت هیچ شرایطی به دنیای مدرن و در حال پیشرفت امروزی پیوند نمی‌خورد