بریده‌هایی از کتاب ده قدم تا بهترین نمره؛ کمتر درس بخوانید و بیشترین نمره را بگیرید (خلاصه کتاب)

«حوصله‌اش را ندارم» گفتن را کنار بگذارید: اولین دلیلی که باعث می‌شود مردم کارها را عقب بیندازند، همین سه کلمه ساده است: «حوصله‌اش را ندارم» این جمله ساده‌ترین بهانه دم‌دست است. حوصله کاری را ندارید؟ حالا اگر کمی عقب بیندازید هم آسمان به زمین نمی‌آید. اما قضیه این است: گفتن «حوصله‌اش را ندارم» به هیچ‌وجه نمی‌تواند انتخاب‌های پیش‌روی شما را محدود کند. شاید این مهم‌ترین جمله این میکروکتاب باشد.

پرداختن به شبکه‌های اجتماعی و صرف وقت برای آنها، در حقیقت چنان ساده و کوچک است که در دستهٔ تفریحات واقعی جای نمی‌گیرد؛ «چک کردن» ساده و مفرح است و دقیقاً به همین دلیل عذاب وجدان ایجاد نمی‌کند و به طرز ناملموسی سبب عقب انداختن کارها می‌شود. اگر همین افراد، تفریحات سطح پایین خود را کنار بگذارند، سریع‌تر کارشان را به پایان می‌رسانند و برای پرداختن به تفریحات سطح بالاتری که ابتدا می‌خواستند، زمان کافی را به دست خواهند آورد. راه‌حل؟ خود را متعهد به انجام تفریحات سطح بالای خود کنید. اگر می‌خواهید بازی خاصی را شروع کنید، با خود قرار بگذارید که ۸ شب آن را شروع خواهید کرد و به هر ترتیبی شده کارهای ضروری‌تان را تا آن موقع به اتمام برسانید. کاری کنید که تفریحات سطح بالایتان به عنوان موعدی برای درس خواندن با تمرکز شوند.

آخر هر هفته برنامهٔ هفتهٔ آیندهٔ خود را مشخص کنید؛ آخرین روز هفتهٔ کاری‌تان، باید روز برنامه‌ریزی شما باشد. روز آخر هفته از این نظر بهتر است که درست قبل از بازگشت به برنامه عادی دانشگاهی‌ست؛ در روز برنامه‌ریزی، هر چیزی را که قرار است طول هفته انجام دهید در دفترچه یا برنامه مدیریت زمان خود وارد کنید. مثل کارهای درسی: -تمرین -خواندن برای امتحان یا کوئیز -پروژه فردی یا گروهی و همچنین کارهای غیر درسی: -کلاس‌های غیر درسی -خریدهای ضروری -باشگاه رفتن علاوه بر کلاس‌هایتان، برنامه‌های معین دیگری نیز خواهید داشت، که باید وارد تقویم کاری‌تان شوند؛ مثل: -کار نیمه وقت -جلسات گروهی

شاید اسم هرم یادگیری به گوشتان خورده باشد:   پایین‌ترین سطح هرم، یعنی «تدریس کردن» مهم‌ترین بخش آن است. یاد دادن، موجب بازیابی اطلاعات بهتر در مغز شما می‌شود. به این دلیل که هنگام تدریس، مطلب را کامل برای خود هضم می‌کنید تا بتوانید آن را به کسی که کمتر از شما از آن می‌داند، یاد بدهید. خلاصه کردن نیز همین کار را می‌کند، پس بهترین راه برای یادگیری عمیق مهم‌ترین مطالب کتاب درسی است. بعد از مطالعه، فوراً خلاصه کنید و سپس نگاهی گذرا به کتاب بیندازید تا مطمئن شوید چیزی از خلاصه‌تان جا نیفتاده است.

روش «نوشتن روی اسلایدها»: اگر اسلایدهای درس را در اختیار دارید، پرینت کردن آن و همراه داشتن سر کلاس، گزینه مناسبی برای جزوه‌نویسی است. در این روش نیاز به شروع از صفر نیست، فقط کافی‌است برخی نکات و اشارات را اضافه کنید؛ نکتهٔ مهم در این روش، یادگیری کامل مطالب و نوشتن آن به زبان خود، در گوشه کنار اسلایدها است. حال سوأل مهم این است که آیا بهترین جزوه شامل کلمه به کلمهٔ تدریس استاد می‌باشد؟ بسیاری از دانشجویان می‌پندارند که اگر تمام محتوای کلاس را وارد جزوه خود کنند کافی است. در نگاه اول این کار منطقی به نظر می‌رسد. اما در عمل دانشجویانی که دست به چنین کاری را می‌زنند، کمتر یاد می‌گیرند. علت این است که وقتی جزوه می‌نویسید و مطلب جدیدی مطرح می‌شود، باید قبل نوشته شدن، از فیلتر چشم و گوش شما عبور کند، به مغزتان برسد و سپس پردازش شود.

باید بتوانید کارهای خود را به بخش‌های کوچک‌تر و قابل انجام تبدیل کنید و به هرکدام منابع زمانی اختصاص دهید. اگر این روش را به کار نگیرید یکی از مشکلاتی با آن روبرو می‌شوید، این است: «امروز دیگر تمامش می‌کنم!» چنین روزی که کل کار را یکجا تمام کنید هیچ وقت نمی‌رسد، بلکه روز به روز کار بیشتر عقب می‌افتد. هر روز به خودتان می‌گویید «این کار خیلی سخت و طولانی است» و بی‌خیال آن می‌شوید.

به جای منفعل خواندن، به کتاب را نحوی بخوانید که انگار دارید با یک دوست باهوش و آگاه صحبت می‌کنید. در این حالت شما سراپا گوشید. هرگاه او توقف می‌کند، شما نظرات خود به زبان می‌آورید.

» به جای منفعل خواندن، به کتاب را نحوی بخوانید که انگار دارید با یک دوست باهوش و آگاه صحبت می‌کنید. در این حالت شما سراپا گوشید. هرگاه او توقف می‌کند، شما نظرات خود به زبان می‌آورید. اطلاعات جدیدی به اشتراک می‌گذارید. چنین مکالمه‌ای با احساس رضایت پایان می‌یابد، نه خستگی و بی‌حوصلگی

روش «نوشتن روی اسلایدها»: اگر اسلایدهای درس را در اختیار دارید، پرینت کردن آن و همراه داشتن سر کلاس، گزینه مناسبی برای جزوه‌نویسی است. در این روش نیاز به شروع از صفر نیست، فقط کافی‌است برخی نکات و اشارات را اضافه کنید؛ نکتهٔ مهم در این روش، یادگیری کامل مطالب و نوشتن آن به زبان خود، در گوشه کنار اسلایدها است.

واقعاً مساله حل کنید بعضی وقت‌ها استاد سر کلاس مسأله‌ای را حل می‌کند، شما پشت صندلی خود نشسته‌اید و با خود می‌گویید: «خب این که کاری ندارد» اما در حقیقت اینکار تنها قوهٔ بصری‌تان را قوی می‌کند، نه قدرت حل مسأله‌تان را. ریاضی تماشا کردنی نیست. تا زمانی که سر کلاس حضور دارید، باید تمام اطلاعات مورد نیاز خود را وارد جزوه خود کنید، بخصوص تمرینات حل شده را؛ بعداً به این تمرینات نیاز خواهید داشت و باید خودتان آنها را حل کنید. ریاضی یعنی سر و کله زدن با روش‌های حل مسأله و درگیر مفاهیم و قوانین شدن. در امتحان ریاضی سوالات درست/غلط جلوی شما نمی‌گذارند. باید تعریف‌ها را یاد بگیرید، اما بیشتر وقت خود را صرف مساله حل کردن کنید؛ زیرا در امتحان با مسائل روبرو می‌شوید و بهترین راه آمادگی، تمرین کردن است.