بریده‌هایی از کتاب تربیت بچه‌ها، تربیت خود ماست

برای این‌که مطمئن شویم که بچه احساس دوست‌داشته‌شدن می‌کند، باید از به‌کار بردن عشق و محبت هم‌چون یک کالا برای داد و ستد در مقابل یک رفتار یا یک عمل، خودداری کنیم.

هم ابراز عشق و هم دریافت آن باید بی‌قیدوشرط باشد. اگر بچه برای این‌که دوست داشته شود باید معیارهایی را برآورده کند و اگر نیازمند آن باشد که خودش حالت‌های عاطفی خود را دقیقا ارزیابی کند، آن‌گاه به‌وجود خود و ارزش خود احساس تردید می‌کند و مضطرب می‌شود

به ما می‌گفتند دوست‌داشتن والدین یعنی انجام‌دادن هرآن‌چه آن‌ها از ما می‌خواستند. ما را با غذا، تمجید و تحسین، محبت، امتیاز یا هدیه گول می‌زدند و با انواع اقدامات زوری ما را به بازی می‌گرفتند. روش‌های واداشتن ما به تبعیت و فرمان‌برداری دست‌کمی از کنترل نداشتند، فقط تا حدی پوشیده و به‌اصطلاح در لفافه بودند.

روش‌های رایج گفت‌وگو با بچه‌ها اغلب خواست و نظر آن‌ها را رد می‌کند

تأییدکردن و با تمرکز گوش‌دادن روش ما برای این منظور است که بچه احساس امنیت بکند و خودش را بیان کند؛

. توجه‌کردن وقتی بلندترین صدای عشق و محبت است که فرد در کانون توجه قرار می‌گیرد و رابطه نیز فرد ـ به ـ فرد است.

بچه‌ات اعتماد کن؛ او خود به شما خواهد گفت که چه‌وقت آماده است بخشی از نیازهای‌تان را برآورده کند و در جریان رشد احساس مشارکت در خود، بارها به این جریان داخل و از آن خارج خواهد شد.

«من هیلا را خیلی دوست دارم، اما فکر می‌کنم آن‌طور که خودم دوست دارم باشد او را می‌خواهم نه آن‌طور که خودش هست. می‌خواهم او را همان‌طور که خودش است دوست داشته باشم اما نمی‌توانم.

برای عشقی که به فرزند خود دارید حضور ذهن داشته باشید، یعنی در زمان حال به‌سر ببرید. به‌جای این‌که از او انتظار رفتار احترام‌آمیز داشته باشید با او محترمانه برخورد کنید؛ عوض این‌که از او انتظار داشته باشید که بتواند در قبال نیازش صبر و ملاحظه داشته باشد، با او مهربان باشید و سخاوت‌مندانه عمل کنید

در یک نامه عاشقانه به خلیل جبران شاعر نوشته است: «هرچه شما می‌خواهیدبشوید مرا ناامید نخواهد کرد؛ من هیچ پیش‌فرضی در این باره که شما چه‌کسی باشید یا چه‌کار بکنید ندارم، هیچ تمایلی برای پیش‌بینی شما ندارم، فقط می‌خواهم شما را کشف کنم. شما نمی‌توانید مرا ناامید بکنید.»

در یک نامه عاشقانه به خلیل جبران شاعر نوشته است: «هرچه شما می‌خواهیدبشوید مرا ناامید نخواهد کرد؛ من هیچ پیش‌فرضی در این باره که شما چه‌کسی باشید یا چه‌کار بکنید ندارم، هیچ تمایلی برای پیش‌بینی شما ندارم، فقط می‌خواهم شما را کشف کنم. شما نمی‌توانید مرا ناامید بکنید.»

وقتی در فروشگاه غذاهای بهداشتی مشغول خرید بودم صدای گریه بچه‌ای را شنیدم. با تعقیب صدا دختربچه‌ای در حدود چهارساله را دیدم که روی کف فروشگاه دراز کشیده بود

بودم صدای گریه بچه‌ای را شنیدم. با تعقیب صدا دختربچه‌ای در حدود چهارساله را دیدم که روی کف فروشگاه دراز کشیده بود و درواقع زوزه می‌کشید. ظاهرا هیچ‌کس

واژه‌هایی که ما در گفت‌وگو با بچه‌های خود انتخاب می‌کنیم دارای توان‌مندی‌های زیر هستند: آسیب‌رساندن یا التیام‌بخشیدن؛ فاصله ایجادکردن یا نزدیک ساختن؛ احساسات را خاموش کردن یا دریچه‌های قلب را گشودن؛ وابسته ساختن یا اختیار دادن و توان‌مند ساختن.

طوری با بچه رفتار کن که شایستگی‌هایش، نه حاصل ترس، بلکه نتیجه عشق و شادی باشد.

طوری با بچه رفتار کن که شایستگی‌هایش، نه حاصل ترس، بلکه نتیجه عشق و شادی باشد.

وقتی رفتار بچه موجب دردسر، خشم یا اذیت و آزار شما می‌شود ممکن است وسوسه بشوید که خود رفتار را خاموش کنید. اما این راه‌حل کارساز نیست، حتی اگر رفتار (مثلاً بر اثر ترس) خاموش شود عمل دیگری برای بازنمایی آن نیاز برطرف‌نشده، از او سرمی‌زند. بچه شما معلم شماست؛ وقتی با متوقف‌کردن او درس لازم را یاد نمی‌گیرید هردوی شما ضرر می‌کنید. اگر، درعوض، آن افکاری را که موجب نادیده گرفتن او می‌شوند بررسی کنید (آن‌گونه که در فصل یک یاد گرفتیم)، یک نوع آزادی عاطفی پیدا خواهید کرد و خواهید توانست به‌جای خاموش‌کردن صدای او، به فکر برطرف‌ساختن نیازش باشید.

سکوت به معنای بی‌تفاوتی نیست. کاملاً توجه کن، اما آن را بر زبان جاری نساز.

نوجوانان، همانند کودکان و نوپایان، نیازمند توجه فرد ـ به ـ فرد هستند. آن‌ها از یک سو میان این تمایل که دیگر نیازی به شما ندارند، و از سوی دیگر آزمودن شما که آیا هنوز در کنار آن‌ها هستید یا نه، در نوسان‌اند. به نیازهای نوجوان احترام بگذار تا بتواند زندگی‌اش را مستقل از شما شکل بدهد، اما، در ضمن از آزمون او نمره «رد» نگیر؛ به عبارت دیگر، تلاش کن در آزمون‌های ضمنی نوجوان نمره قبولی بگیری. در بحث‌های مورد علاقه‌اش شرکت کن؛ از زندگی‌اش، افکارش و احساساتش آگاهی حاصل کن، و به او پیشنهاد حمایت و مشارکت بده و شادی‌هایت را با او تقسیم کن. عمدتا به آن‌چه می‌گوید گوش بده و به آن‌چه می‌خواهد به شما نشان بدهد یا شما را در آن شریک کند کامل توجه کن. این برای او خیلی خیلی مهم است که شما او را همان‌گونه که هست ببینید و آن‌چه را که او دارد به آن تبدیل می‌شود دوست داشته باشید و بپذیرید.

برای این‌که احساس دوست‌داشته‌شدن در بچه شما تقویت بشود، وقتی فقط او در کانون توجه شماست، یک زمان فرد ـ به ـ فرد کامل را به او اختصاص بدهید و در آن زمان اختصاصی از او تبعیت بکنید. او نیازمند آن است که خود را در جهان شما مهم احساس کند و با چشمان خود ببیند که شما مشتاقانه به‌خاطر وقت اختصاصی او همه‌چیز، ازجمله مطالعه‌کردن، کارهای منزل، نوشتن، تلفن‌زدن و ملاقات با دوستان را کنار می‌گذارید