بریده‌هایی از کتاب مهمان شام

می‌گفت بچه بسیجی و بچه مذهبی‌ها باید تفکر اقتصادی داشته باشن و دیگران رو تو مسائل اقتصادی کمک کنند.

مجید صانعی خیلی اصرار داشت که اسلحه تیر بار تحویل بگیره. یکی دو روز قبل از شهادتش من رو صدا کرد گفت: حاجی من خواب عجیبی دیدم. تو خواب به من گفتند اگر شهادت می‌خوای، باید تیربارچی بشی

باورش سخت است. در این دنیای مدرن که همه برای گناه از هم گوی سبقت را ربوده‌اند عده‌ای این‌قدر برای انجام تکلیف و شهادت فارغ از همه مستی‌های جوانی که زرق و برق زیادی در دنیای امروزی هم پیدا کرده، شوق و شور داشتند.

باید دعا کنیم که خدای نکرده مرگ ما تو بستر نباشه که اگر اینطور بشه ما واقعاً باختیم

«گاهی یک نگاه حرام توفیق شهادت را برای کسی که لیاقت شهادت دارد سال‌ها به تأخیر می‌اندازد.»

از بزرگی شنیدم که می‌گفت: هر کس به عمق مصائب حضرت زینب (س) پی ببره نمی‌تونه زنده بمونه.

با دست می‌زد روی ضریح و اشک می‌ریخت و می‌گفت عمه جان اومدم برات شاهرگم رو بدم

می‌گفت ما اینجا راحت می‌گیم لبیک یا حسین (ع)، لبیک یا زینب (س) اصلاً متوجه این مطلب نیستیم. لبیک گفتن به حضرت سید الشهدا (ع) خیلی مسئولیت داره. وقتی آقا قمر بنی‌هاشم (ع) به امام حسین (ع) لبیک گفت تا پای جانش ایستاد. دوتا دست‌هاشو داد همه هستی‌اش رو فدا کرد و... شهدای دفاع مقدس هم وقتی لبیک گفتند به فرمان حضرت امام (رض) از خانواده و همه هستی شون گذشتند تا فرمان امام زمین نمونه. اما ما وقتی الان لبیک می‌گیم باید تو عمل نشون بدیم. باید غیرت دینی داشته باشیم. انسان‌های پلیدی قصد جسارت به حرم اهل بیت (ع) رو دارن ما نمی‌تونیم دست روی دست بذاریم، اما من مطمئن هستم تا بچه شیعه‌ها هستند هیچ غلطی نمی‌تونند بکنند.

جمله‌ای شنیدم که هر طور زندگی کنی، مرگت هم همین طور خواهد شد. سید شهادت گونه زندگی کرد

تربت پاک شهیدان دارالشفاست نه درمانگاه، چون دارالشفا جایی است که هرکس وارد بشه شفا پیدا می‌کنه و سید هم در دارالشفای شهدا پرورش یافت و عاقبت به خیر شد.

خوشا به حال آنان که با شهادت رفتند! خوشا به حال آنان که در این قافله نور جان و سر باختند! خداوندا، این دفتر و کتاب شهادت را همچنان به روی مشتاقان باز، و ما را هم از وصول به آن محروم مکن.

یاد داستان شهید علی قاریان پور افتادم که وصیت کرد بود به روی سنگ قبرم اسمم را ننویسید، می‌خواهم همچون ده‌ها شهید دیگر گمنام باقی بمانم. اگر خواستید فقط این جمله را بنویسید: مشتی خاک تقدیم به پیشگاه خداوند متعال...

اگر برای چیزی گریه‌ات گرفت برای حسین بن علی (ع) گریه کن چرا که او را سر بریدند همانگونه که گوسفند را ذبح می‌کنند و همراه او هجده نفر از اهل بیتش که در زمین مانندی نداشتند، کشته شدند... ای پسر شبیب، اگر برای حسین (ع) گریه کردی آنقدر که اشکهایت بر گونه‌ات جاری شد، خداوند تمام گناهانی که مرتکب شده‌ای، کوچک یا بزرگ، کم یا زیاد را می‌آمرزد...

سید و تمامی شهدا هنوز هم مشغول هدایت جوان‌های پاک سیرتی هستند که با غفلت از مسیر دور شدند.

یاد اون حدیث قدسی افتادم که خدای متعال می‌فرماید: اگر بندهٔ گنه کار من بدونه من چقدر مشتاق بازگشتش به طرفم هست، هر لحظه قبض روح می‌شد

همیشه جمله مرحوم آیه الله العظمی فاضل لنکرانی آویزه گوشش بود که فرمودند: من پنجاه سال اسلام خوانده‌ام توصیه‌ام این است بعد از انجام واجبات به جای مستحبات به کار و امور مردم رسیدگی کنید، اگر آن دنیا از شما سوال کردند بگوئید فاضل گفته است..

خیلی ما رو توصیه می‌کرد به نماز و خصوصاً نماز اول وقت، بارها می‌گفت: نماز اول وقت چکشی است بر سر نفس و برعکس نماز آخر وقت چکشی است بر سر نماز!

گفت: بیا ببرمت یه جا که قفل کارت باز بشه. فرستادش سر مزار شهدا وگفت: برو اونجا به شهدا التماس کن، مطمئن باش مشکلت حل می‌شه. اگر کوتاهی کنی مقصر خودتی، شهدا سر سفره ارباب شون نشستند صاحب کرم هستند.

کارش این بود که دست بچه‌ها رو تو دست شهدا می‌گذاشت.

خداوند می‌فرماید من جانشین (شهید) در خانواده او هستم، هرکس رضایت آن‌ها راجلب کند، رضایت مرا جلب کرده وهرکس آن‌ها را به خشم آورد مرا به خشم آورده است. (مستدرک الوسائل، ج ۱۱، ص ۱۰)