بریده‌هایی از کتاب راز رضوان؛ زندگی‌نامه و خاطرات سردار مقاومت اسلامی عماد مغنیه (حاج رضوان)

هر کس تاریخ منطقه و جهان را مطالعه کند می‌فهمد که ضعف و دودستگی داخلی تا چه حد به دشمن خارجی در رسیدن به اهدافش کمک کرده است.

محمد فنیش یکی از وزیران لبنانی که از نیروهای حزب‌الله بوده می‌گوید: در همه نزاع‌های تاریخی در منطقه و جهان، مقابله با دشمن خارجی همیشه راحت‌تر از مقابله با دشمن داخلی است.

جنگ تمام شد، حالا یک واقعیت داشتیم و آن اینکه حزب‌الله پیروز جنگ است

آن‌ها بودند که با توکل بر خدا و درایت عجیب خود و با وجود همه فشارهایی که تا لحظه آخر وارد کردند، مقاومت را پیروز کردند.

پس از پایان جنگ ۳۳ روزه، حاج عماد اهمیت زیادی به قدردانی از رزمندگان می‌داد. در عین حال اهمیت زیادی را هم برای ارزیابی جریانات اتفاق افتاده در جنگ قائل بود، بی آنکه لازم باشد از سختی‌های وارده در زمان جنگ حرفی به میان بیاورد.

حاج رضوان معتقد بود سلاحی که ما در دست داریم، فایده‌ای نخواهد داشت؛ مگر به مدد حق تعالی؛ زیرا در قرآن آمده است: «و ما رمیت اذ رمیت و لکن الله رمی».

یکی از بزرگ‌ترین ویژگی‌های وی در مورد تدابیر امنیتی این بود که حتی در زمان دیدنش نیز کسی او را نمی‌شناخت. این موضوع باعث شده بود او به صورت یک فرد عادی و ساده، بدون ناظر و محافظ به فعالیت‌هایش ادامه دهد.

اما در جاهایی که می‌خواست ابراز نظر کند و نظرش مخالف رأی شخص دیگری بود، طوری آن را بیان می‌کرد که اصلاً طرف مقابل احساس مخالفت از سوی حاج رضوان نمی‌کرد و به خوبی اشکال دیدگاهش را می‌پذیرفت، بدون آن‌که کدورتی بین آن‌ها ایجاد شود.

خوش بین بود و از خطاهای ناخواسته، حتی در شکست‌های نظامی، چشم پوشی می‌کرد. اگر جایی شکست می‌خوردیم، بچه‌ها را جمع می‌کرد و می‌پرسید: کجا کوتاهی کردیم؟ نقطه ضعف کار ما کجا بود؟

او حتی در لباس پوشیدن هم خوش سلیقه و نکته بین بود، به طوری که بعضی افرادی که در اطرافش بودند، از او در سبک پوشیدن تقلید می‌کردند. در امور نظامی و امنیتی فوق العاده بود، شیوه رفتار با سایرین را هم می‌دانست. هیچ وقت کسی احساس نمی‌کرد که از او دستور می‌گیرد و اطاعت می‌کند.

به او جادوگر می‌گفتند! اما نه به این معنی که امور سخت، در مقابلش آسان شوند. یا درها برایش باز شوند و... بلکه این لقب به این معنا بود که از استقامت، ابتکار و تجربه از شکست‌ها برای گره گشایی از مسائل استفاده می‌کرد. از او یاد گرفتیم که باید از تمام جزئیاتی که در اطرافمان است بهره مند شویم.

یعنی اول فکر می‌کرد، برنامه و امکانات را آماده می‌کرد و بعداً به خدا توکل می‌کرد که یا می‌شد و یا نمی‌شد. می‌گفت "هر کس می‌خواهد بیاید توی این کار و با ما باشد، باید جدی باشد. شما ارتش هرکسی نیستید، شما ارتش خدا هستید. نباید الکی و با هر تاکتیکی عمل کنید." در کارش حسابی جدی بود و حتی در کوچک ترین مسئله هم نظارت داشت. امکان نداشت که کسی مثلا کفشی بپوشد و حاج عماد نظری ندهد که آیا با تجربیات من، این کفش، این لباس خوب است یا نه؟! یا این اسلحه بهتر از آن یکی عمل می‌کند. در مسائل خیلی دقت نظر داشت.

او برای هر مشکلی به دنبال راه حل بود. یا راه حلی می‌یافت و یا راهی می‌ساخت.

از همان اول در مسائل هنری ذوق داشت. بچه خوب و حرف گوش کنی بود. کم حرف و خجالتی بود. بیشتر از آنکه حرف بزند، مشغول انجام کار می‌شد. یعنی از کودکی بیشتر اهل عمل بود تا حرف زدن.

«فلانی! من حاج رضوان نیستم، من عمادم»

او روان شناسی دشمن اسرائیلی را فهمیده بود و بر این اساس عمل می‌کرد. می‌گفت: که دشمن اسرائیلی بزرگ‌ترین معلم ماست. نکات مثبت کار را از دشمن یاد می‌گرفت و از شکست‌هایشان تجربه می‌اندوخت.

عملیات انصاریه، نمونه‌ای خلاصه از روش عمل چندجانبه و جالب حزب‌الله در نبردش با اسرائیل است. حزب‌الله از طریق ترکیب کردن کار اطلاعاتی بسیار گسترده و عمل در عرصه نبرد و کار رسانه‌ای عالی و توانمندانه، توانست نتیجه بسیار خوبی به دست بیاورد و اسرائیل مجبور شد باز هم در تاکتیک‌هایش تجدید نظر نماید.

قسمت آخر سریال امام رضا (ع) و شهادت امام را که مشاهده کرد، بی اختیار و با صدای بلند گریه می‌کرد.

در جنگ ۳۳ روزه، حزب‌الله اول جنگ اطلاعاتی را برد، بعد جنگ نظامی را

از دیدن پیچیدگی و استحکام یکی از شبکه‌های تونلی حزب‌الله لبنان در عمق دویست متری از مرزهای فلسطین اشغالی شگفت‌زده شدم! این مرکز در محلی ساخته شده بود که تحت نظارت شدید و دقیق پیشرفته ترین دستگاه‌های جاسوسی قرار داشت و تنها در فاصله چند کیلومتری از مقر نیروهای بین‌المللی یونیفل در منطقه ناقوره لبنان واقع شده بود. این شبکه پیچیده که به اندازه یک استادیوم فوتبال است به شدت مستحکم است و با یک متر بتون آرمه حفاظت می‌شود، جالب اینجاست که چنین حجم وسیعی از تاسیسات، در مقابل چشمان اسرائیل و در نزدیکی آن‌ها ساخته شده بود و صهیونیست‌ها از وجود آن بی‌اطلاع بودند!! به نظر می‌رسد حزب‌الله لبنان، این حجم سیمان را با ملاقه به اینجا آورده که از دید اسرائیلی‌ها پنهان مانده است!