بریده‌هایی از کتاب راهبری زندگی با شهود درونی؛ متعادل‌کردن زمین و آسمان

به نظر می‌رسد که تصمیم ایگو از سرتان می‌آید، در حالی‌که تصمیم خویشتن حقیقی از قلب یا دلتان می‌آید که در اصطلاح به آن؛ «به دل افتادن» می‌گوییم.

یک و فقط یک رفتار درست در هر لحظه از زمان وجود دارد. اگر در حال انجام آن رفتار باشید، خوشحال و در آرامش خواهید بود

شغل را ما انتخاب می‌کنیم، رسالت ما را انتخاب می‌کند

در مورد میشل فوراً تشخیص دادم که چگونه این جوان فرآن‌سوی در معرض همان الگوهای روانشناختی قرار دارد که من قرار داشتم.

کلمۀ saturday یکشنبه در زبان انگلیسی از واژۀ لاتین saturnalia می‌آید که به معنای فرصت خوش‌گذرانی و می‌گساری نامحدود است

هندوها برای مردن به بنارس سفر می‌کنند و بوی مرده‌سوزی پیوسته در فضا هست. ظاهراً افسرده‌کننده است، اما من روزها کنار رود گنگ می‌نشستم و چنان آرامشی داشتم که گویی زمان ایستاده بود.

سال قبل استاندار به‌شدت بیمار بود و سی مرد جوان در پارک مرکزی مادراس حلقه زده و گازوئیل روی خود ریخته و خود را آتش زده بودند تا انرژی حیاتی خود را برای شفای استاندار آزاد کنند. او بهبود یافته بود؛ اصلاً خدایان چگونه می‌توانستند پس از پیشکشی از این دست انتخاب دیگری انجام دهند؟!

نیم؛ گیاهی بسیار بسیار تلخ است که بی‌حسی به درد ایجاد می‌کند و ظاهراً توهم‌زا نیز هست. او آن برگ‌ها را خورد و در عرض چند دقیقه به حالی دیگر وارد شد. ناگهان تمام بدن راجو شروع به لرزیدن کرد، پس از آن فریادزنان پیام‌های خدایان را ابلاغ می‌کرد.

احتمالاً کادر بیمارستان ترس مرا هنگام ورود دیده بودند، زیرا تلاش می‌کردند به من اطمینان دهند که امکاناتی مدرن دارند. پرستاری به من اطمینان داد که ما دماسنج داریم. کمی بعد فهمیدم فقط یک دماسنج دارند که از بیماری به بیمار دیگر استفاده می‌کنند و برای هر بار استفاده آن را فقط زیر شیر آب نگه می‌دارند.

یک راه برای درک رؤیاها این است که بدانیم رؤیاها جبرانی هستند. اگر زندگی یک نفر در یک جهت زیادی دور شده است، مجموعه‌ای از رؤیاهایی در جهت مخالف را خواهد دید تا تعادل به شخصیتش بازگردد.

به هتل رفتم و فوراً نشستم تا از طریق تخیل فعال تکلیفم را با ناخودآگاهم روشن کنم.

دکتر یونگ می‌گفت: به هوشمندی درونت گوش کن، آن را جدی بگیر، به آن وفادار بمان و از همه مهم‌تر با نگرشی مذهبی به آن روی کن.

طبیبی گمراه بود که از قدرت‌های شمنی و باورهای سنتی خود در راه‌های شیطانی استفاده می‌کرد.

دکتر یونگ معتقد بود که تصلیب در مسیحیت نمونه نخستین به صلیب کشیده شدن بشر بین سطوح مختلف خودآگاهی است. بر اساس مطالعات یونگ از مسیحیت، کار مناسب درست در وسط ماندن و خودآگاه ماندن بود

این او بود که اولین‌بار مرا با کتابی از ریچارد موریس بوکبه نام هشیاری کیهانیآشنا کرد. آن کتاب اولین درک من از تجربه‌ام را به من داد و با خواندن آن متوجه شدم که افراد دیگری نیز با جهان طلایی ارتباط داشته‌اند.

روزی از سیمانتا خواستم اگر نیازی داشت به من بگوید. او گفت: اگر بخواهم به نیازها فکر کنم، فوراً به ته دنیا سقوط می‌کنم، اما اگر فکر نکنم آنچه را نیاز دارم به دست خواهم آورد.

تجربۀ وجود بهشت به شاهد نیاز دارد. ظاهراً فرد باید از خدا جدا شود تا نقطۀ عینی وجود داشته باشد تا از آن بتواند به مشاهده بپردازد. من در الهیات سادۀ خود اعتقاد دارم که شاید خدا چشم‌ها را آفرید تا بتواند شکوه جهان طلایی را ببیند. اگر چنین باشد، پس وظیفۀ ما این است که چشم و گوش باشیم تا آن شکوه یا خدا را ببینیم و بشنویم، اما این کار مستلزم جدا ایستادن از خداست. برای اینکه فرد یک مشاهده‌گر بی‌طرف باشد، لازم است از آنچه مشاهده می‌کند جدا شود و این به معنای بیگانگی با زندگی انسانی است

دنیای مدرن فرض را بر این گذاشته است که هر فرد مانند یک صفحۀ سفید متولد می‌شود و تجربه‌های زندگی شخصیت ما را شکل می‌دهند و این کفر و به عبارتی فرقه‌سازی است. این فرضیه نیمه درست است، زیرا نیم دیگر این است که هر فرد با افسانه‌ای درونی متولد می‌شود. این افسانۀ شخصی بخش بزرگی از تجارب ما از زندگی را تعیین می‌کند و بسیار مهم است که فرد تقدیر خود را کشف و درک کند و اگر به جای مقاومت با آن افسانه همکاری کنیم، زندگی آسان‌تر می‌شود

اگر کسی از باغ عدن رانده شده باشد، ممکن است صرف‌نظر از اشتیاق سوزانش دیگر به آنجا باز نگردد، بلکه ممکن است از طریق فرایند رستگاری به شهر مقدس آسمانی برسد. بسیاری افراد از انرژی احساس دلتنگی برای بهشت استفاده می‌کنند تا به آسایش معصومانۀ زمان، یعنی کودکی بازگردند. این امکان ندارد و خردمندانه‌تر این است که افراد از انرژی خود برای رفتن به سمت شهر مقدس آسمانی استفاده کنند. پیش‌روی نفس را رستگار می‌کند و این در حالی است که پس‌روی مهلک است

من به این حقیقت عادت کرده‌ام که بهترین کار در زندگی برایم زمانی است که بپذیرم کسی نیستم. آگاه هستم که افراد بسیاری کتاب‌هایم را خوانده و سخنرانی‌هایم را شنیده‌اند، از تأثیری که بر جهان گذاشته‌ام بی‌خبر نیستم؛ البته همراه با فروتنی، اما از دیدگاه روانشناختی این رؤیا به من می‌گوید که امن‌ترین جا، مکان عدم است. تا زمانی که به پذیرفتن هیچ بودن خود رضایت دهم، رشته‌های نازک به مراقبت از من ادامه خواهند داد.