بریده‌هایی از کتاب کی؛ ترفندهای علمی زمان سنجی عالی

دانش‌آموزانی که در حال برنامه‌ریزی جدول زمانی کلاس‌های خود هستند، در نظر داشته باشند که در کلاس‌هایی مانند هنر و نویسندگی خلاقانه در ساعت‌های غیر بهینه در مقایسه با ساعت‌های بهینه مغزی خود عملکرد بهتری خواهند داشت

تحقیقات دیگری نشان داده‌اند که تاثیر زمان روز می‌تواند موجب ۲۰ درصد تغییر در عملکرد انسان در فعالیت‌های فکری باشد

بهترین دانشمندان معمولا کوچک شروع می‌کنند و بزرگ فکر می‌کنند.

قبلا معتقد بودم بهترین راه برای غلبه بر یک شروع بد کاری، تحصیلی یا خانگی، این است که آن را فراموش کنیم و به پیش برویم. اما حالا معتقدم رویکرد بهتر این است که دوباره یا با هم شروع کنیم.

زمان افت بعد از ظهر خود را پیدا کنید. کلینیک «مایو» می‌گوید که بهترین زمان برای چرت زدن بین ساعت ۲ تا ۳ بعد از ظهر است. اما اگر می‌خواهید دقیق‌تر باشید، نموداری از روحیه و سطح انرژی خود در بعد از ظهرها را با استفاده از توضیحات همین فصل تهیه کنید. احتمالا یک زمان نسبتا دقیق را پیدا می‌کنید که انرژی شما کاهش پیدا می‌کند که برای بسیاری از افراد حدودا هفت ساعت پس از بیداری است. این همان زمان ایده‌آل چرت شماست.

مردم در کارهایی که به طور روزانه انجام می‌دهند، نمی‌دانند چه کاری می‌کنند!

بزرگ‌ترین انگیزه‌بخش، پیشرفت در کارهای معنادار است. برای اینکه پیروزی‌ها معنادار باشند نیازی نیست که بزرگ باشند.

جنگ با ضعف باعث شده است تا قربانی بزرگی داشته باشیم: وقت استراحت.

زنگ هشدار گوشی خود را روی بیست و پنج دقیقه تنظیم کنید. اگر خواب شما از نیم ساعت بیشتر شود، دچار سکون خواب می‌شوید و نیاز به زمان بیشتری برای سرحال شدن دارید. اگر کمتر از پنج دقیقه چرت بزنید سود زیادی نصیب شما نمی‌شود. اما خواب بین ده تا بیست دقیقه باعث افزایش هشیاری و عملکرد مغز شما می‌شود و همچنین احساس خواب آلودگی ایجاد نمی‌کند. از آنجا که حدودا هفت دقیقه طول می‌کشد تا بیشتر مردم به خواب بروند، بیست و پنج دقیقه زمان خوبی است.

زمان مسئله اصلی نیست، بلکه تنها مسئله است.

دانشمندان اثبات کرده‌اند که تقریبا همه موجودات زنده (از ارگانیسم‌های تک‌سلولی که در برکه‌ها ساکن هستند تا ارگانیسم‌های چندسلولی که رانندگی می‌کنند) یک ساعت زیستی دارند

اگر یک پایان خوش می‌خواهید، بستگی دارد که کجا، داستان را تمام کنید. اورسون وِلز

«وقتی در میانه داستان هستید، اصلا داستانی در کار نیست؛ بلکه تنها یک سردرگمی است؛ یک غرش تاریک، یک کوری، یک ویرانی از شیشه‌های شکسته و چوب‌های خرد شده» مارگارت اتوود؛ (کتاب) آلیاس گریس

مردم در کارهایی که به طور روزانه انجام می‌دهند، نمی‌دانند چه کاری می‌کنند! ویلیام شکسپیر؛ هیاهوی بسیار برای هیچ

محققان متوجه همین الگو در سالن‌های ورزشی شدند. در یکی از دانشگاه‌های شمال شرقی که دانشجویان برای استفاده از امکانات ورزشی نیاز به استفاده از کارت دانشجویی داشتند، محققان داده‌های یک سال را از حضور افراد گردآوری کردند. مراجعه به سالن ورزشی مانند جستجوهای گوگل، «در ابتدای هر هفته، ماه و سال» افزایش داشت. اما اینها تنها تاریخ‌هایی نبود که دانشجویان را از خوابگاه بیرون می‌کشید و روی تردمیل می‌فرستاد. دانشجویان دوره کارشناسی «در شروع هر ترم جدید و هم در نخستین روز پس از تعطیلات دانشگاهی» بیشتر ورزش می‌کردند. همچنین پس از تاریخ تولد خود نیز به سالن ورزشی می‌رفتند که یک استثنای بزرگ داشت: «دانشجویانی که ۲۱ ساله می‌شدند، فعالیت‌های ورزشی خود را پس از روز تولد افزایش می‌دادند».

«دنگچن دای»، «کترین میلکمن» و «جیسون ریس» کار خود را با تحلیل داده‌های هشت و نیم سال از جستجوهای گوگل شروع کردند. آنها دریافتند که جستجوهای مرتبط با کلمه «رژیم غذایی» همیشه در روز اول ژانویه زیاد می‌شد (حدودا ۸۰ درصد بیشتر از روزهای عادی). شاید جای تعجب نباشد. با این حال، جستجوها در شروع هر چرخه تقویم نیز افزایش پیدا می‌کرد (نخستین روز هر ماه و نخستین روز هر هفته). حتی تعداد این جستجوها در نخستین روز پس از یک تعطیلی فدرال تا ده درصد افزایش داشت. در این روزها که به نوعی «نخستین» به شمار می‌رفتند چیزی وجود داشت که انگیزه مردم را تحریک می‌کرد.

احتمالا تا کنون در زندگی خود اهداف سال جدید برای خود تعیین کرده‌اید. در روز اول سال تصمیم گرفته‌اید کمتر الکل بنوشید، بیشتر ورزش کنید و یا آخر هر هفته با مادر خود تماس بگیرید. شاید توانسته باشید به این هدف خود پایبند باشید و سلامت و روابط خانوادگی خود را بهبود ببخشید. و شاید یک ماه بعد روی کاناپه ولو شده‌اید و در نتفلیکس کارتن افسانه «خرگوش کنگ فوکار» را نگاه می‌کنید در حالی که سومین لیوان نوشیدنی خود را می‌خورید و تماس‌های مادر خود در اسکایپ را نادیده می‌گیرید. با این حال، فارغ از سرنوشت اهداف سال جدید، روزی که تصمیم گرفتید تا به خود انگیزه بدهید، یکی دیگر از ابعاد قدرت شروع را نشان می‌دهد.

چیزی که میسی و گولدر دریافتند و در مجله معروف «ساینس» منتشر کردند، الگوی بسیار ثابتی بود که در ساعت‌های بیداری افراد وجود داشت. احساسات مثبت (کلماتی که نشان از فعال بودن، توجه کردن و امیدوار بودن کاربر می‌داد) معمولا در صبح‌ها افزایش داشت، در بعد از ظهر کاهش پیدا می‌کرد و در اوایل شب دوباره اوج می‌گرفت. اینکه توییت کننده در آمریکای شمالی بود یا آسیا، مسلمان بود یا خداناباور، سیاه‌پوست بود یا سفیدپوست و یا رنگین‌پوست تاثیری نداشت. آنها نوشتند «الگوهای نمودی زمانی در فرهنگ‌های مختلف و مناطق جغرافیایی گوناگون به یک شکل است». همچنین اینکه افراد روز دوشنبه توییت کرده‌اند یا پنجشنبه نیز تاثیری نداشت. اساسا همه روزهای کاری هفته مثل هم بودند. نتایج مربوط به تعطیلات آخر هفته کمی تفاوت داشت. احساسات مثبت معمولا در روزهای شنبه و یکشنبه کمی بیشتر بودند

چند سال پیش، دو متخصص علوم اجتماعی از دانشگاه کورنل به نام‌های «مایکل میسی» و «اسکات گولدر» بیش از ۵۰۰ میلیون توییت را که توسط ۲.۴ میلیون کاربر از ۸۴ کشور در یک دوره دو ساله ارسال شده بود، بررسی کردند. آنها امیدوار بودند بتوانند با بهره‌گیری از این گنجینه، احساسات مردم را ارزیابی کنند (مخصوصا اینکه ببینند «احساسات مثبت» (از قبیل اشتیاق، اعتماد به نفس و هشیاری) و «احساسات منفی» (احساساتی مانند خشم، بی‌علاقگی و عذاب وجدان) به مرور زمان چه تغییراتی می‌کنند). البته محققان تک تک این توییت‌ها را نخوانده‌اند. بلکه این پیام‌ها را وارد یک برنامه تحلیل‌گر متنی بسیار قدرتمند و رایج کردند که «ال آی دابلیو سی» نام دارد (سرواژه‌های بررسی زبانی و شمارش کلمات)، که کلمات را بر اساس احساسی که منتقل می‌کنند، ارزیابی می‌کند.

اگر بخواهید وضعیت احساسی دنیا را ارزیابی کنید، به طوری که احساسات مردم تمام نقاط دنیا را نشان دهد، ابزاری بهتر از توییتر پیدا نخواهید کرد. حدود یک میلیارد نفر حساب کاربری دارند و حدود شش هزار توییت در هر ثانیه ثبت می‌کنند. حجم این مقدار از پیام‌های کوچک (چیزهایی که مردم بیان می‌کنند و نحوه بیان آنها) اقیانوسی از داده را ایجاد کرده است که دانشمندان علوم اجتماعی می‌توانند از آن برای درک رفتار انسان‌ها استفاده کنند. چند سال پیش، دو متخصص علوم اجتماعی از دانشگاه کورنل به نام‌های «مایکل میسی» و «اسکات گولدر» بیش از ۵۰۰ میلیون توییت را که توسط ۲.۴ میلیون کاربر از ۸۴ کشور در یک دوره دو ساله ارسال شده بود، بررسی کردند. آنها امیدوار بودند بتوانند با بهره‌گیری از این گنجینه، احساسات مردم را ارزیابی کنند