بریده‌هایی از کتاب کی؛ ترفندهای علمی زمان سنجی عالی

ما در سیاره‌ای زندگی می‌کنیم که با سرعت یکنواختی و در الگویی قاعده‌مند به دور محور خود می‌چرخد و ما را در برابر دوره‌های منظم نور و تاریکی قرار می‌دهد.

متاسفانه، مدارس دانمارک مانند بسیاری از مدارس دیگر در جهان، تنها دو زمان استراحت در هر روز در نظر گرفته‌اند. بدتر از آن این است که گروهی از سیستم‌های مدارس، با هدف افزایش سخت‌کوشی و (از قضا) کسب نمرات بالاتر، در حال کاهش زمان استراحت و سایر وقفه‌های تجدید قوا کننده هستند. اما همان گونه که «فرانچسکا گینو» از دانشگاه هاروارد بیان می‌کند، «اگر بعد از هر ساعت یک زمان استراحت در نظر بگیریم، نمرات در طول روز بهبود خواهند یافت».

هر طور شده، همه آزمون‌ها را به صبح منتقل کنید. با این حال، محققان یک راه حل دیگر نیز کشف کردند که فراتر از مدرسه و آزمون نیز کاربرد دارد و توضیح دادن و اجرای آن بسیار ساده است. وقتی دانش‌آموزان دانمارکی پیش از آزمون یک وقت استراحت بیست تا سی دقیقه‌ای داشتند تا «بخورند، بازی و گفتگو کنند»، نمرات آنها پایین نیامد. در واقع، نمره آنها افزایش پیدا کرد. آن گونه که محققان اذعان می‌کنند، «یک وقت استراحت باعث بهبودی در عملکرد می‌شود که اثر بیشتری از کاهش ساعتی آن دارد» یعنی بعد از ظهر نمره‌ها کاهش پیدا می‌کند اما پس از وقت استراحت، نمره‌ها با نرخ بیشتری افزایش پیدا می‌کند.

مردم، در به خاطر سپردن مجموعه‌ای از حروف بی‌معنا، صبح بسیار بهتر از شب عمل می‌کنند.

هشیاری محدودیت دارد. پس از اینکه نگهبانان ذهنی ما چند ساعت بدون استراحت کار می‌کنند، خسته می‌شوند. آنها کار را تعطیل می‌کنند تا سیگاری بکشند و به دستشویی بروند. و وقتی آنها نیستند، مداخله‌جویان (منطق نادرست، کلیشه‌های خطرناک، اطلاعات بی‌ربط) وارد ذهن ما می‌شوند.

حتی اگر نمی‌توانید کارهای بزرگ را کنترل کنید، شاید بتوانید موضوعات کوچک را تغییر دهید.

«همین طور که افراد زندگی را پشت سر می‌گذارند، بیشتر و بیشتر آگاه می‌شوند که زمان آنها در حال تمام شدن است. تعامل‌های اجتماعی بیشتری، تصنعی (بی‌اهمیت) به نظر می‌رسند و در مقابل رابطه‌های نزدیک کنونی قوی‌تر می‌شوند. اهمیت انتخاب درست بیشتر می‌شود تا زمان را برای سودی که در آینده کمتر می‌شود هدر ندهند».

زمان مسئله اصلی نیست، بلکه تنها مسئله است. مایلز دِیویس

وقتی تازه بیدار شده‌اید، قهوه ننوشید. لحظه‌ای که بیدار می‌شویم، بدن ما کورتیزول تولید می‌کند که هورمون استرس است تا انرژی ما را بالا ببرد. اما مشخص شده است که کافئین در تولید کورتیزول اختلال ایجاد می‌کند (در نتیجه شروع روز با یک لیوان قهوه هشیاری ما را زیاد بالا نمی‌برد). بلکه بدتر، قهوه صبح زود باعث مقاومت ما در برابر کافئین می‌شود که بدان معناست که باید برای دست‌یابی به مزایای آن مقدار بیشتری از آن را مصرف کنیم. رویکرد بهتر این است که لیوان قهوه خود را یک ساعت تا ۹۰ دقیقه بعد از بیداری بنوشید،

تحقیقاتی که در ادارات کره جنوبی انجام شده است، نشان می‌دهد زمان استراحت اجتماعی (صحبت کردن با همکاران در مورد چیزی غیر از کار) در کاهش استرس و بهبود روحیه نسبت به زمان استراحت شناختی (پاسخ دادن به ایمیل) و استراحت تغذیه‌ای (خوردن یک خوراکی) موثرتر هستند.

(گوردون گکو در فیلمی در دهه ۱۹۸۰ گفت «نهار خوردن برای آدم‌های بی‌عرضه است»)

به ما گفته‌اند که در شرایط کنونی نشستن، مانند سیگار کشیدن است (یک خطر روشن و واقعی برای سلامتی). همچنین نشستن ما را در برابر خطرات ناشی از افت بعد از ظهر نیز آسیب‌پذیر می‌کند که به همین دلیل است که ایستادن و قدم زدن به مدت پنج دقیقه بعد از هر ساعت می‌تواند کار موثری باشد.

سیستم‌های ارزیابی مدارس باید تاثیر عوامل خارجی در نمره امتحانات را نیز در نظر بگیرند. رویکرد بهتر این است که طوری برنامه‌ریزی کنیم که آزمون‌ها دقیقا بعد از زمان استراحت برگزار شوند

زمان مسئله اصلی نیست، بلکه تنها مسئله است. مایلز دِیویس

به گذشته فکر کنید. گذشته چیزی است که گفته می‌شود خود را زیاد درگیر آن نکنیم. اما تحقیقات نشان می‌دهد که تفکر در زمان گذشته می‌تواند به درک بهتری از خودمان منجر شود.

پایان‌ها، نتیجه‌ها و اوج‌ها یک نکته ضروری را در مورد شرایط انسان‌ها نشان می‌دهند: در پایان، ما به دنبال معنا هستیم.

اگر یک پایان خوش می‌خواهید، بستگی دارد که کجا، داستان را تمام کنید. اورسون وِلز

احتمالا لیست کارهایی که باید انجام بدهید را دارید. اکنون زمان آن رسیده است تا «لیست استراحت نیز درست کنید» و به همان اندازه به آن توجه کنید و با همان احترام با آن برخورد کنید. هر روز در کنار لیست کارها، جلسات و موعدهای خود لیستی از زمان‌های استراحت را تهیه کنید.

در فنلاند که یکی از بهترین عملکردها را در سیستم مدارس دارد، دانش‌آموزان در هر یک ساعت، پانزده دقیقه استراحت می‌کنند.

همه انسان‌ها تجربه یکسانی از یک روز ندارند. هر کدام از ما یک الگوی زمانی داریم (یک الگوی شخصی از ریتم روزانه که بر جسم و روان ما تاثیر می‌گذارد). الگوی زمانی ادیسون‌های میان ما دیر شروع می‌شود. آنها چند ساعت پس از طلوع خورشید بیدار می‌شوند، از صبح‌ها متنفر هستند و تا اواخر روز و اوایل غروب به اوج نمی‌رسند. بقیه افراد الگوی زمانی زود دارند.