بریده‌هایی از کتاب اسرار‌ ماه شعبان؛ ادب حضور (دفتر دوم)

معبودا! انقطاع و گسستن کامل از غیر به سوی خود را به من عطا نما؛ تا دیدگان دل‌هایمان حجاب‌های نور را دریده، و به معدن عظمتت واصل گشته، و ارواحمان به مقام پاک عزّتت بپیوندد.»

رسول خدا (ص) فرمود: «... و شعبان ماه من است و در این ماه بسیار بر پیامبرتان (ص) و اهل بیتش (ع) صلوات بفرستید.»

سعی ناکرده در این راه به جایی نرسی مزد اگر می‌طلبی طاعت استاد ببر «و کسی که تقوای الهی پیشه کند و خدا ترس باشد، خداوند برایش راه نجاتی از گرفتاری‌ها قرار می‌دهد؛ و از مسیری که خود او هم احتمالش را ندهد، رزقش را می‌دهد.»

«هیچ بنده‌ای ایمان نیاورده است، مگر آن گاه که مرا از خودش بیشتر دوست داشته باشد و عترت مرا بیشتر از کسان خودش و خاندان مرا بیشتر از خاندان خودش و مرا بیشتر از خودش.»

«معبودا، مرا هم‌شمارِ کسانی ساز که آنان را خواندی و پاسخت دادند و به آنان نگریستی و در برابر شکوه تو مدهوش گشتند و با آنان به خفا راز گفته‌ای و آنان در آشکارا برایت عمل کرده‌اند.»

بنابراین، سالک در ماه رجب، با توبه و استغفار، کسب استعداد می‌نماید و در ماه شعبان، با بهره‌گیری از صلوات بر رسول خدا (ص) و اهل بیت (ع) و دعا و عبادت و نماز، متوسل به حبل‌الله نبوی (ص) و اهل بیت او (ع) می‌شود و مدارج سلوک را طی می‌نماید.

رسول خدا (ص) فرمود: «... و شعبان ماه من است و در این ماه بسیار بر پیامبرتان (ص) و اهل بیتش (ع) صلوات بفرستید.» ایشان در ادامهٔ روایت، دربارهٔ جایگاه ماه شعبان در میان ماه‌های رجب و رمضان می‌فرمایند: «و ماه شعبان را ماه شفاعت نامیده‌اند؛ زیرا پیامبر شما (ص) هر کس که در آن صلوات بر او بفرستد را شفاعت می‌کند.»

«هر کس در ماه شعبان هفتاد بار به درگاه خداوند تبارک و تعالی استغفار کند، خداوند گناهان او را می‌آمرزد؛ هرچند به شمارهٔ ستارگان باشد.»

همهٔ انسان‌ها، لحظه به لحظه در محضر حق هستند.

چنان‌که رسول خدا (ص) در نصایح خود به امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «ای علی (ع)، هرگاه دیدی که مردم به زیادی عمل می‌پردازند، تو به خالص کردن عمل بپرداز.»