بریده‌هایی از کتاب سرگذشت آب و آتش؛ آبانگان

اینکه کسی رو دوست داشته باشیم و اون هم متقابلا ما رو دوست داشته باشه، مثل یک معجزه‌ست.

ـ اگر قرار نیست به هم برسید، بهتره به نبودن همدیگه عادت کنید.

خاطرات شیرین گذشته می‌توانند هزاران بار بی‌رحم‌تر از خاطرات تلخ باشند.

دیروز از کنار باغ‌تان گذشتم. بعید می‌دانم درختان انار بدون تو انار بدهند.

به راستی تو داری با من چه می‌کنی؟ نمی خواهی پاسخ نامه‌هایم را بدهی، باشد. نمی خواهی مرا ببینی، باشد. اصلا بگو نمی‌خواهی مال من باشی، باشد. همهٔ این‌ها را می‌پذیرم. هر جا می‌خواهی باش، هر طور می‌خواهی باش اما برای کس دیگری نباش دایانا! خودت را این‌طور از من نگیر. برای مرد دیگری نباش دایانا. خواهش می‌کنم نباش.

ـ کاش روزی از راه برسه که من هم بتونم بهت بگم چقدر دوستت دارم.

شب مراسم چون عصبانی بودم گفتم ازتون متنفرم. ـ مکث می‌کنم. ـ حالا دیگه عصبانی نیستم و با دلایل محکم‌تری میگم ـ سرم را به گوش مهین‌بانو نزدیک می‌کنم. ـ ازتون متنفرم.

ـ ارزشش رو نداشت سیمین. هیچ‌کدوم از خاطرات شیرین‌مون ارزش تلخی این لحظه رو نداشت.

یک نفر باید شروع‌کنندهٔ این تحول باشه.

کدوم دختری تا حالا چنین مقامی داشته؟ ـ اگر دخترها خیلی کارها رو نمی‌تونن انجام بدن، به این دلیله که تربیت نشدن. اون‌ها قدرت و سیاست رو یاد نگرفتن. اما تو همهٔ این‌ها رو بلدی. ـ اما پدر... ـ تو دختر من هستی دایانا. اگر کاری هست که هیچ دختری انجام نداده، دوست دارم تو حتما انجام بدی.