بریده‌هایی از کتاب سلمان ساوجی

دیده از شوق تو تا، لذت بیداری یافت هیچ در چشم من ای دوست، نمی‌آید خواب

من کیستم؟ تا با شدم، سودای دیدار شما اینم نه بس کاید به من، بویی ز گلزار شما؟

یارب به آب این مژه اشکبار ما کان سرو ناز را، بنشان در کنار ما

می‌دهم جان تا بر آرم با تو یکدم، چون کنم هیچ کاری بر نمی‌آید، به آسانی مرا

چو ذره مضطربم، سایه بر سر اندازم دمی قرار ده، آشوب و اضطرابم را

نیک‌خواه توام و روی تو، دلخواه من است

نظری نیست، به حال منت ای ماه، چرا؟ سایه برداشت ز من مهر تو ناگاه چرا؟ روشن است این که مرا، آینه عمر، تویی در تو آهم نکند، هیچ اثر، آه چرا؟ گر منم دور ز روی تو، دل من با توست نیستی هیچ، ز حال دلم آگاه چرا؟

نقدی که تو می‌خواهی، در کوی مسلمانی من یافته‌ام سلمان؟ در میکده ترسا