بریده‌هایی از کتاب خواجوی کرمانی

دارو فروش خسته دلانرا دکان کجاست

جان هر زنده دلی زنده بجانی دگرست

گفتی که هست چارهٔ بیچارگان سفر چون چاره رفتنست بناچار می‌رویم

گفتا سر چه داری کز سر خبر نداری

گفت بگذر ز جهان زانکه جهان بر گذرست

یاران وفادار جفا را نپسندند خوبان جفا کار وفا را نشناسند

کفر و دین یکسان شمر خواجو که در لوح بیان کافری را برتر از زهد ریائی یافتیم

مکن عیب تهی دستان که در بازار سرمستان گدا باشد که بفروشد بجامی ملک سلطانرا

دین و دنیا گر نباشد گو مباش چون تو هستی هر چه مقصودست هست

بنشین تا نفسی آتش ما بنشیند ورنه دود دل ما بیتو کجا بنشیند