بریده‌هایی از کتاب هاتف اصفهانی

گفتم نگرم روی تو گفتا به قیامت گفتم روم از کوی تو گفتا به سلامت

جان به جانان کی رسد جانان کجا و جان کجا ذره است این، آفتاب است، آن کجا و این کجا

سوی خود خوان یک رهم تا تحفه جان آرم تو را جان نثار افشان خاک آستان آرم تو را از کدامین باغی ای مرغ سحر با من بگوی

که یکی هست و هیچ نیست جز او وحده لااله الاهو چشم دل باز کن که جان بینی آنچه نادیدنی است آن بینی گر به اقلیم عشق روی آری همه آفاق گلستان بینی

جان به جانان کی رسد جانان کجا و جان کجا

گل خواهد کرد از گل ما خاری که شکسته در دل ما

نصیحت‌های نیک اندیشیت گفتیم و نشنیدی چها تا پیشت آید زین نصیحت ناشنیدن‌ها

یار در عاشق کشی بی‌باک بودی کاشکی

در ره عشق به هر زمزمه از راه مرو

در لب یار است آب زندگی در حیرتم خضر می‌رفت از پی سرچشمهٔ حیوان کجا