بریده‌هایی از کتاب در قلمرو وحشت

النا که به طرزی باورنکردنی خسته و از پادرآمده به نظر می‌رسيده وقتی چشمش به دهقان افتاده، به او علامتی داده، گويی که می‌خواسته بگويد: «خودتان را به خاطر ما به دردسر نياندازيد؛ ديگر خيلی دير شده است. برای ما ديگر اميدی باقی نيست.»

منظره يک روميزی سبز با دسته ورق‌ها و توده پول‌های روی آن برای هميشه در ذهن من با منظره سقف تختی همراه شد که به قصد خفه کردن من در سکوت و تاريکی شب در حال فرود آمدن است.