بریده‌هایی از کتاب دیگرانی ها

چیزی ندارم جز همین اشعار گنگ بی هدف

عطری که دادی روز میلادم نصفه شده و نصفه خواهد ماند عطر تنی که با خود آوردی بر این تن پر غصه خواهد ماند

مجنون شدن سخت است باور کن لیلا شدن هم نیز آسان نیست عاشق نبودن در شب سرد و بارانی پاییز آسان نیست این را که‌یاداور شود با من یاد تورا هر چیز آسان نیست

روزی که دلتنگم شدی، دلتنگ این موج اسیر یک گوشماهی را دم گوش خودت ثابت بگیر

چشم‌ها را بگشا، کار زبانهامان نیست... "پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست"

من سبز تر از جنگل انبوه شمالم اما تو پسندت شده سبز چمنی را

عاشق اگر عاشق شود عاشق دگر نیست عاشق بجز دندان بر روی جگر نیست پروانه عاشق بود؟ نه پروانه هم نیست دیوانه مجنون بود؟ نه دیوانه هم نیست کین‌یک به آتش خودنمایی کرده بودست وان‌یک جنون را خود به شهری شهره بودست عاشق نه فریاد است و نه آتش گرفتن

گفتند فرشتگان: کجایی هستی؟ انگار لبم آنچه سخنگوست نداشت گفتم که به اکراه، زمینی هستم جایی که مرا هیچکسی دوست نداشت

ثبت است در آغوشم اندامت

با تو عناصر زمین چه شاعرانه می‌شدند ابر هوا خاک صدا، همین ترانه می‌شدند دفتر کاهی و فقط مداد نصفه نیمه‌ام برای گفتن و سرودنت بهانه می‌شدند زمین منتهی به تو زمینه‌ی شعر من و زمان و وقت رو به تو مرا زمانه می‌شدند چه عاشقانه‌ها که بی تو جاودانه می‌شوند چه جاودانه‌ها که با تو عاشقانه می‌شدند

اجازه هست امشبی کمی‌ترانه‌گی کنم به پیش قاب عکسی از تو عاشقانه‌گی کنم ببین "سرابمردگی" تمام زندگی شده مرا بمیر! تا که در تو جاودانه‌گی کنم برای گریه خاطرت گزک به دست من نداد که ای بسا که گریه‌ها به بی بهانه‌گی کنم

بهتر نکند نگاه شاعر در ماه انگار دوباره می شود قافیه "آه" من بی مدد تو وزن هم می بازم لاحول و لا قوت الا بالله

نفس یعنی... تمام ظرفییت ریه‌ها از عطر تنت پر شود

سن درخت وقتی معلوم میشود که ساقه اش قطع شود!

گرچه سرباز غزل بودم و بر شعر دچار عشق فرمان بدهد قافیه را می‌بازیم

بی تو جهانم مثل فنجانت تلخ است و سرد و تیره و خالی

روزی تمام شعر من بودی حالا تمام بغضمی‌جانم

عاشق بجز دندان بر روی جگر نیست

گفتند فرشتگان: کجایی هستی؟ انگار لبم آنچه سخنگوست نداشت گفتم که به اکراه، زمینی هستم جایی که مرا هیچکسی دوست نداشت

من می‌روم، اینجا کسی "ما" نیست باید که "تنها" را بلد باشم