بریده‌هایی از کتاب دیگرانی ها

سمت مشرق حلول باید کرد ‫حال خوش شعر و شاعری سخت است ‫کار صعب الوصول باید کرد ‫باز دنبال یک بهانم تا ‫بکشانی به سمت تغیانم۱ ‫پرت شد حواسم و انگار

دنبال یک بهانم تا ‫بکشانی به سمت تغیانم۱ ‫پرت شد حواسم و انگار ‫گشته سویت دوباره سوکانم ‫نه قرار این نبود تا ای

حال خوش شعر و شاعری سخت است ‫کار صعب الوصول باید کرد ‫باز دنبال یک بهانم تا ‫بکشانی به سمت تغیانم۱ ‫پرت شد حواسم و انگار ‫گشته سویت دوباره سوکانم

خواهد ‫حالِ بد، حال خوبِ شاعرهاست ‫شاعری حال خوب می‌خواهد ‫هر زمان ماه شعر کامل شد ‫سمت مشرق حلول باید کرد ‫حال خوش شعر و شاعر

حالِ بد، حال خوبِ شاعرهاست ‫شاعری حال خوب می‌خواهد ‫هر زمان ماه شعر کامل شد ‫سمت مشرق حلول باید کرد ‫حال خوش شعر و شاعری سخت است ‫کار صعب الوصول باید کرد ‫باز دنبال یک بهانم تا ‫بکشانی به سمت تغیانم۱

حالِ بد، حال خوبِ شاعرهاست ‫شاعری حال خوب می‌خواهد ‫هر زمان ماه شعر کامل شد ‫سمت مشرق حلول باید کرد

حالِ بد، حال خوبِ شاعرهاست ‫شاعری حال خوب می‌خواهد ‫هر زمان ماه شعر کامل شد

شاعری حال خوب می‌خواهد ‫هر زمان ماه شعر کامل شد ‫سمت مشرق حلول باید کرد ‫حال خوش شعر و شاعری سخت است ‫کار صعب الوصول باید کرد ‫باز دنبال یک بهانم تا ‫بکشانی به سمت تغیانم۱ ‫پرت شد حواسم و انگ

شاعری حال خوب می‌خواهد ‫هر زمان ماه شعر کامل شد ‫سمت مشرق حلول باید کرد ‫حال خوش شعر و شاعری سخت است ‫کار صعب الوصول باید کرد ‫باز دنبال یک بهانم تا ‫بکشانی به سمت تغیانم۱

بیت دو؟ هفت؟ نه؟ یا ده؟ ‫تو کجا اتفاق می‌افتی؟؟؟ ‫تو نباشی میان شعر خودم ‫شاعرش هم غریب می‌افتد ‫گفته باشم اگر جدا باشیم ‫اتفاقی عجیب می‌افتد ‫دورتر شدی غزل هم

شعر را کلام خیال انگیز تلقی کرده‌اند.

*غلط‌های املایی و شکسته‌گی‌های وزنی عمدی است* هرجا "غلط " نوشته ام، احساس می‌کنم درست آن بوده که "قلت" بنویسم!

یادم میاد که آخرین ناهارشو تا نصفه خورد یادم میاد که آخرین نمازشو نشسته خوند یادم میاد که آخرین نفس‌ها رو سخت می‌کشید همون نفسها که‌یکیش تا به ابد تو سینه موند وقتی نفس نفس میزد ماسک میدادم اون نمیذاشت ذهنش پر از ش- میم - ر بود ربطی به اکسیژن نداشت میون اون نفس نفس زنگ زده بنیاد شهید میگه برا سر محل عکس واسه شعر و قاب دارید؟ تو فکر اونهمه رفیق به‌یاد اون همه شهید این آخرین پروازشو بی ماسک اکسیژن پرید

روزی که دلتنگم شدی، دلتنگ این موج اسیر یک گوشماهی را دم گوش خودت ثابت بگیر

تو نباشی میان شعر خودم شاعرش هم غریب می‌افتد گفته باشم اگر جدا باشیم اتفاقی عجیب می‌افتد

من که سیگار نبودم تو مرا ترک کنی

من ندانستم از اول که همین سیب مرا از بهشتی که تو بودی به کجا می راند

این سکوتی که مرا رو به تباهی بردست این سکوتی که تورا... قاتل جان من و توست پشت لبهای بهم دوخته‌ی هر دوی ما سخنی دوخته بر روی زبان من و توست "منِ" محکوم به "تو" حق خودم را خوردم رای این محکمه اما به زیان من و توست

من از این قلب گرفتار خودم می‌ترسم آخر از عاقبت کار خودم می‌ترسم گفته بودم که مرا عشق زمین خواهد زد سرم از زیر به طاق زبرین خواهد

من بی شروعم رو به پایانم