بریده‌هایی از کتاب سه خشتی؛ ترانه‌های کوچک کرمانچ

هربار، هربار که می‌بینمت حالتی می‌رود از دلم پر آه نه مرگ است این، نه زندگی.

چون طاووسی راه برو، نگاه کنم قدم بردار، بشمارم سخن بگو، گوش کنم.

از خدا مگر معجزه‌ای شود چشمه‌ای بجوشد از میان چادرها هربار که می‌روم، یار هم آنجا باشد.