بریده‌هایی از کتاب بینوایان (جلد اول)

لحظات بحرانی همواره تابش‌هایی دارند که گاه باعث کوری ما شده و گاه برعکس به ما روشنایی می‌بخشند.

ژاور بی‌آنکه خود بداند در سعادت وکامیابی خود همانند هر تهی از عقلی که به پیروزی می‌رسد، قابل ترحم بود.

سرجمع صد سالی ازعمراین بنا می‌گذرد. برای یک کلیسا صد سال بُرنایی و برای یک خانه پیری است. گویی که خانه آدمی با عمرکوتاهش هماهنگ است و خانه خدا با ابدیت او پیوستگی دارد.