بریده‌هایی از کتاب یگانگی با تمامیت هستی

در جستجوی شادی نباشید. اگر آن را جستجو کنید، هرگز آن را نخواهید یافت، زیرا جستجو کردن ناقض شادی است. شادی همیشه گریزان است اما رهایی از ناشادی هم اکنون قابل دستیابی است، از طریق مواجه شدن با آنچه هست، نه داستان پردازی دربارۀ آن. ناشادی، وضعیت طبیعی تندرستی و خوشبختی و آرامش درونی شما را، یعنی سرچشمه شادی حقیقی را می پوشاند.

وقتی ما بدون تفسیر کردن یا برچسب ذهنی زدن درک می کنیم، یعنی بدون اضافه کردنِ فکر به دریافت هایمان درک می کنیم، می توانیم ارتباط و به هم پیوستگیِ عمیقی را که در ورای دریافت ما از اشیاءِ ظاهراً جدا وجود دارد حس کنیم.

لذت، از آنچه انجام می دهید نمی آید، بلکه از ژرفنای وجود شما به درون آنچه انجام می دهید و در نتیجه به این جهان جاری می گردد.

"آیا من می خواهم لحظۀ حاضر دوست من باشد یا دشمن من؟"

واکنش گرایی یعنی چه؟ یعنی معتاد شدن به واکنش. هر چه بیشتر واکنش گرا شوید، بیشتر گرفتار شکل می شوید و هر چه بیشتر خود را با شکل بشناسید و یکی بدانید، نفس تحتانی قوی تر می گردد. در چنین وضعیتی، هستیِ شما (بخش اصیل وجود شما که بی شکل است) دیگر از طریق شکل نمی درخشد، یا به ندرت درخشش می یابد.

بزرگترین دشمن نفس تحتانی، لحظۀ حاضر است، که می توان گفت، خودِ زندگی است.

وقتی شما در مقابل شکلی که زندگی در این لحظه به خود گرفته است واکنش نشان می دهید و هنگامی که حال را به عنوان یک وسیله، یک مانع، یا یک دشمن در نظر می گیرید، آن بخش از هویت تان که وابسته به شکل است یعنی نفس تحتانی را تقویت می کنید. این وضعیت منجر به واکنش گرایی نفس تحتانی می گردد. واکنش گرایی به چه معناست؟ معتاد شدن به واکنش است. هر چه بیشتر واکنش گرا شوید، بیشتر گرفتار شکل می شوید و هر چه بیشتر خود را با شکل بشناسید، نفس تحتانی قوی تر می گردد. در چنین وضعیتی، هستیِ شما (بخش مقدس وجود شما که بی شکل است) دیگر از طریق شکل نمی درخشد، یا به ندرت درخشش می یابد. از طریق عدم مقاومت نسبت به شکل، آنچه درون شماست که ماورای شکل است، به صورت یک حضور همه جانبه، یک نیروی ساکت که بسیار عظیم تر از هویتِ ناشی از شکل و کوتاه مدتِ شماست، پدیدار می گردد. این همان کسی است که شما هستید، بسیار عمیق تر از هرچیز دیگری در جهان شکل.

بیماری جمعی بشر این است که مردم چنان مجذوب آنچه اتفاق می افتد شده اند، چنان با دنیای اَشکالِ در حال نوسان مسخ شده اند و چنان جذب محتوای زندگی شان شده اند، که جوهر یا ذات را که در ورای محتوا، شکل و فکر است فراموش کرده اند. آنها آنقدر تحت تأثیر زمان، از پا در آمده اند که جاودانگی را، که اصل شان، موطن شان و سرنوشت شان است فراموش کرده اند. جاودانگی، واقعیت زندۀ آن کسی است که شما هستید.

برای بعضی ها، همینکه از نوعِ افکاری که معمولاً فکر می کنند،- بویژه افکار منفی سمجی که شاید تمام عمر، خود را با آن ها شناخته اند - بطور ناگهانی آگاه می شوند، بیداری اتفاق می افتد. ناگهان یک هشیاری وجود دارد که از افکار آگاه است ولی بخشی از آن نیست.

پذیرش، لذت، و اشتیاق، کیفیت های عملِ بیدارانه هستند که هر کدام، یک فرکانس ارتعاشی مشخص از آگاهی را آشکار می کند. شما باید مراقب باشید تا اطمینان حاصل کنید که هرگاه مشغول انجام کاری هستید، از ساده ترین کارها تا پیچیده ترینِ آن ها، یکی از کیفیت های عملِ بیدارانه به جریان بیفتد. اگر شما در حالتی نیستید که پذیرش، لذت، یا اشتیاق را حس کنید، به دقت توجه کنید، آنگاه می فهمید که در حال آفرینش رنج برای خودتان و دیگران هستید.