بریده‌هایی از کتاب فیلمنامه کوتاه: فیلم کوتاه از مفهوم تا تولید

طرح خود را روی یک کنش دراماتیک روشن و واحد بنا کنید، که از یک درگیری روشن و واحد بر‌می‌‌خیزد. برای این کار، به جای آنکه کل زندگی یک شخصیت را به شکل دراماتیک در‌آورید، یک لحظه محوری از زندگی او را به شکل دراماتیک در‌آورید. خلاقیت تنها در استفاده از چیزهای موجود نیست، بلکه مستلزم کنار گذاشتن برخی چیزها نیز هست.

طرح خود را روی یک کنش دراماتیک روشن و واحد بنا کنید، که از یک درگیری روشن و واحد بر‌می‌‌خیزد. برای این کار، به جای آنکه کل زندگی یک شخصیت را به شکل دراماتیک در‌آورید، یک لحظه محوری از زندگی او را به شکل دراماتیک در‌آورید. خلاقیت تنها در استفاده از چیزهای موجود نیست، بلکه مستلزم کنار گذاشتن برخی چیزها نیز هست.

طرح خود را روی یک کنش دراماتیک روشن و واحد بنا کنید، که از یک درگیری روشن و واحد بر‌می‌‌خیزد. برای این کار، به جای آنکه کل زندگی یک شخصیت را به شکل دراماتیک در‌آورید، یک لحظه محوری از زندگی او را به شکل دراماتیک در‌آورید. خلاقیت تنها در استفاده از چیزهای موجود نیست، بلکه مستلزم کنار گذاشتن برخی چیزها نیز هست.

طرح خود را روی یک کنش دراماتیک روشن و واحد بنا کنید، که از یک درگیری روشن و واحد بر‌می‌‌خیزد. برای این کار، به جای آنکه کل زندگی یک شخصیت را به شکل دراماتیک در‌آورید، یک لحظه محوری از زندگی او را به شکل دراماتیک در‌آورید. خلاقیت تنها در استفاده از چیزهای موجود نیست، بلکه مستلزم کنار گذاشتن برخی چیزها نیز هست.

فیلمنامه‌نویس باید فیلمی ‌را که می‌نویسد به طور کامل در ذهن خود تصویر کند و تناقض آنجاست که فقط باید بخش کوچکی از آنچه او در ذهن خود تصور می‌کند در فیلمنامه ظاهر شود؛

روایت داستان، به صورت تصویر، تنها گزینش و ترکیب نماها نیست. در حقیقت برای یک فیلمنامه‌نویس هر چیزی به غیر از آن است.

آلفرد هیچکاک، کارگردانی که چیزی بیش از یک دانش گذرا از روایت فیلم داشت، زمانی گفت: «دیالوگ را باید همچون صدایی میان صداهای دیگر در نظر گرفت؛ فقط به عنوان چیزی در نظر گرفت که از دهان مردمانی خارج می‌شود که چشمانشان داستان را در شکل تصویری بیان می‌کنند.»

فیلم کوتاه نسخه کوتاه یک فیلم بلند نیست؛ همان طور که یک داستان کوتاه نسخه کوتاه یک رمان یا یک آواز نسخه کوتاه یک سمفونی نیست.

آلفرد هیچکاک، کارگردانی که چیزی بیش از یک دانش گذرا از روایت فیلم داشت، زمانی گفت: «دیالوگ را باید همچون صدایی میان صداهای دیگر در نظر گرفت؛ فقط به عنوان چیزی در نظر گرفت که از دهان مردمانی خارج می‌شود که چشمانشان داستان را در شکل تصویری بیان می‌کنند.»

لحن لحن حساسیت کلی فیلم را منعکس می‌کند؛ سبک یا اندوهگین، کنایی یا صریح، ظریف یا بالاتر از عقل و منطق و از این قبیل.