بریده‌هایی از کتاب فیلمنامه کوتاه: فیلم کوتاه از مفهوم تا تولید

«هیچ کس به عمد فیلم بد نمی‌سازد.» رولند امریش‌، فیلمنامه‌‌نویس، کارگردان، تهیه‌کننده

فیلمنامه‌‌نویس باید تصمیم بگیرد که مخاطب در ارتباط با شخصیت‌های روی پرده باید چقدر اطلاعات داشته باشد. هنگامی که مخاطب کمتر از شخصیت‌ها اطلاعات داشته باشد، طبیعی است که نسبت به نتیجه رویداد‌های روی پرده کنجکاو شود. این تدبیر قصه‌گویی راز نامیده می‌شود. هنگامی که اطلاعات مخاطب با اطلاعات شخصیت‌ها برابری می‌کند، او هم نسبت به شخصیت‌ها و هم نسبت به عاقبت کار نگران می‌شود. این تدبیر تعلیق نامیده می‌شود. هنگامی که مخاطب بیشتر از شخصیت‌ها می‌داند، فقط نسبت به شخصیت‌ها نگران می‌شود؛ چون عاقبت کار را می‌داند. این تدبیر را کنایه دراماتیک می‌نامند.

«برنامه‌های تلویزیونی برای این پخش می‌شوند که بین آگهی‌های بازرگانی فاصله بیندازند.»

نبوغ یک درصد الهام است و نود و نه درصد عرق ریختن است. توماس ادیسون.

فیلم‌سازی هنر برونی کردن درونیات است.

«‌فیلم من نخست در سرم متولد می‌شود، روی کاغذ می‌میرد، با اشخاص زنده و اشیا واقعی، که من استفاده ‌می‌کنم، احیا می‌شود؛ که آن‌ها هم روی نوار فیلم کشته می‌شوند، اما، در نظم خاصی قرار می‌گیرند و روی پرده تابانده می‌شوند و همچون گل‌های درون آب بار دیگر زنده می‌شوند.»   روبرت برسون‌‌، فیلمنامه‌‌نویس، کارگردان

«‌هر صحنه کوچکی را که می‌توانید حذف کنید، حذف کنید.‌» ویلیام گلدمن، فیلمنامه‌‌نویس.

ناپلئون گفته مشهوری دارد؛ «‌یک ارتش با اتکا بر شکمش راه می‌رود.» در رابطه با گروه فیلم‌سازی نیز همین گفته مصداق دارد.

«‌نوشتن آسان است. اندیشیدن سخت است.»

«‌آنچه را می‌دانید ننویسید. آنچه را دارید بنویسید.» ریک اشمیت، تهیه‌کننده فیلم‌های کم ـ بودجه.