بریده‌هایی از کتاب دیوان صیدی‌تهرانی: از شعرای سده یازدهم

هم زنده‌کرده تو و هم کشته توایم ما صبحِ صادقیم و تویی آفتاب ما

گر نبودی مهر او، می‌رفتم از عالم برون عشقْ زنجیر است این مجنون مادرزاد را

پندِ ناصح می‌تواند جوش عشق ما نشاند گر تواند باد، دریا را لب از فریاد بست

مرگ از محبت تو خلاصم نمی‌کند در زیرِ خاک هم دل من پای‌بست توست

انکارِ بردنِ دل ما چند می‌کنی؟ مردم به چشمِ مست تو بینند خواب ما

برعکسِ شرع رو، که فقیهان شهر ما تغییر داده‌اند حلال و حرام را

بر من گذار اگر نکنی، یاد کن مرا

ز بس مروّتِ سرشار در دل است مرا شکستنِ دلِ خود نیز مشکل است مرا