بریده‌هایی از کتاب زن از نگاه ادیان

یهودیت، مسیحیت، و اسلام هر سه در این نکته همزمان بودند که یک اصول اخلاقی طبیعی، یا به‌عبارت دیگر غیر مذهبی، از نظر علمی مردود است. هر سه‌ی این ادیان معتقد بودند که اکثریت افراد را فقط با ترس از خدا می‌توان به رفتاری تحمل‌پذیر وادار ساخت. هر سه‌ی این ادیان اصول اخلاقی خویش را بر مفاهیم همانندی متکی ساخته بودند که عبارت می‌شد از ناظر و حاضر بودن خداوند بر همه چیز و در همه جا، وحی منزل بودن اصول اخلاقی، و برابری فضیلت غایی با خوشبختی، به حکم پاداش و عذاب اخروی. در دیانت یهود و اسلام، قوانین و همچنین اخلاقیات، از خود دین جدایی‌ناپذیر بود. بین جرم و گناه میان قانون شرعی و قانون مدنی هیچ گونه فرقی قایل نبودند. هر عمل ناشایستی جرمی در نزد خدا، و یک بی‌حرمتی نسبت به حضور پروردگار و اسم اعظم محسوب می‌شد.

طبق تعالیم یهود، مانند اسلام، تجرد، و بچه نیاوردن اختیاری گناهی عظیم بود

یهودیت، مسیحیت، و اسلام هر سه در این نکته همزمان بودند که یک اصول اخلاقی طبیعی، یا به‌عبارت دیگر غیر مذهبی، از نظر علمی مردود است. هر سه‌ی این ادیان معتقد بودند که اکثریت افراد را فقط با ترس از خدا می‌توان به رفتاری تحمل‌پذیر وادار ساخت. هر سه‌ی این ادیان اصول اخلاقی خویش را بر مفاهیم همانندی متکی ساخته بودند که عبارت می‌شد از ناظر و حاضر بودن خداوند بر همه چیز و در همه جا، وحی منزل بودن اصول اخلاقی، و برابری فضیلت غایی با خوشبختی، به حکم پاداش و عذاب اخروی. در دیانت یهود و اسلام، قوانین و همچنین اخلاقیات، از خود دین جدایی‌ناپذیر بود. بین جرم و گناه میان قانون شرعی و قانون مدنی هیچ گونه فرقی قایل نبودند. هر عمل ناشایستی جرمی در نزد خدا، و یک بی‌حرمتی نسبت به حضور پروردگار و اسم اعظم محسوب می‌شد.

یهودیت، مسیحیت، و اسلام هر سه در این نکته همزمان بودند که یک اصول اخلاقی طبیعی، یا به‌عبارت دیگر غیر مذهبی، از نظر علمی مردود است. هر سه‌ی این ادیان معتقد بودند که اکثریت افراد را فقط با ترس از خدا می‌توان به رفتاری تحمل‌پذیر وادار ساخت. هر سه‌ی این ادیان اصول اخلاقی خویش را بر مفاهیم همانندی متکی ساخته بودند که عبارت می‌شد از ناظر و حاضر بودن خداوند بر همه چیز و در همه جا، وحی منزل بودن اصول اخلاقی، و برابری فضیلت غایی با خوشبختی، به حکم پاداش و عذاب اخروی. در دیانت یهود و اسلام، قوانین و همچنین اخلاقیات، از خود دین جدایی‌ناپذیر بود. بین جرم و گناه میان قانون شرعی و قانون مدنی هیچ گونه فرقی قایل نبودند. هر عمل ناشایستی جرمی در نزد خدا، و یک بی‌حرمتی نسبت به حضور پروردگار و اسم اعظم محسوب می‌شد.

یهودیت، مسیحیت، و اسلام هر سه در این نکته همزمان بودند که یک اصول اخلاقی طبیعی، یا به‌عبارت دیگر غیر مذهبی، از نظر علمی مردود است. هر سه‌ی این ادیان معتقد بودند که اکثریت افراد را فقط با ترس از خدا می‌توان به رفتاری تحمل‌پذیر وادار ساخت. هر سه‌ی این ادیان اصول اخلاقی خویش را بر مفاهیم همانندی متکی ساخته بودند که عبارت می‌شد از ناظر و حاضر بودن خداوند بر همه چیز و در همه جا، وحی منزل بودن اصول اخلاقی، و برابری فضیلت غایی با خوشبختی، به حکم پاداش و عذاب اخروی. در دیانت یهود و اسلام، قوانین و همچنین اخلاقیات، از خود دین جدایی‌ناپذیر بود. بین جرم و گناه میان قانون شرعی و قانون مدنی هیچ گونه فرقی قایل نبودند. هر عمل ناشایستی جرمی در نزد خدا، و یک بی‌حرمتی نسبت به حضور پروردگار و اسم اعظم محسوب می‌شد.

یهودیت، مسیحیت، و اسلام هر سه در این نکته همزمان بودند که یک اصول اخلاقی طبیعی، یا به‌عبارت دیگر غیر مذهبی، از نظر علمی مردود است. هر سه‌ی این ادیان معتقد بودند که اکثریت افراد را فقط با ترس از خدا می‌توان به رفتاری تحمل‌پذیر وادار ساخت. هر سه‌ی این ادیان اصول اخلاقی خویش را بر مفاهیم همانندی متکی ساخته بودند که عبارت می‌شد از ناظر و حاضر بودن خداوند بر همه چیز و در همه جا، وحی منزل بودن اصول اخلاقی، و برابری فضیلت غایی با خوشبختی، به حکم پاداش و عذاب اخروی. در دیانت یهود و اسلام، قوانین و همچنین اخلاقیات، از خود دین جدایی‌ناپذیر بود. بین جرم و گناه میان قانون شرعی و قانون مدنی هیچ گونه فرقی قایل نبودند. هر عمل ناشایستی جرمی در نزد خدا، و یک بی‌حرمتی نسبت به حضور پروردگار و اسم اعظم محسوب می‌شد.

یهودیت، مسیحیت، و اسلام هر سه در این نکته همزمان بودند که یک اصول اخلاقی طبیعی، یا به‌عبارت دیگر غیر مذهبی، از نظر علمی مردود است. هر سه‌ی این ادیان معتقد بودند که اکثریت افراد را فقط با ترس از خدا می‌توان به رفتاری تحمل‌پذیر وادار ساخت. هر سه‌ی این ادیان اصول اخلاقی خویش را بر مفاهیم همانندی متکی ساخته بودند که عبارت می‌شد از ناظر و حاضر بودن خداوند بر همه چیز و در همه جا، وحی منزل بودن اصول اخلاقی، و برابری فضیلت غایی با خوشبختی، به حکم پاداش و عذاب اخروی. در دیانت یهود و اسلام، قوانین و همچنین اخلاقیات، از خود دین جدایی‌ناپذیر بود. بین جرم و گناه میان قانون شرعی و قانون مدنی هیچ گونه فرقی قایل نبودند. هر عمل ناشایستی جرمی در نزد خدا، و یک بی‌حرمتی نسبت به حضور پروردگار و اسم اعظم محسوب می‌شد.

یهودیت، مسیحیت، و اسلام هر سه در این نکته همزمان بودند که یک اصول اخلاقی طبیعی، یا به‌عبارت دیگر غیر مذهبی، از نظر علمی مردود است. هر سه‌ی این ادیان معتقد بودند که اکثریت افراد را فقط با ترس از خدا می‌توان به رفتاری تحمل‌پذیر وادار ساخت. هر سه‌ی این ادیان اصول اخلاقی خویش را بر مفاهیم همانندی متکی ساخته بودند که عبارت می‌شد از ناظر و حاضر بودن خداوند بر همه چیز و در همه جا، وحی منزل بودن اصول اخلاقی، و برابری فضیلت غایی با خوشبختی، به حکم پاداش و عذاب اخروی. در دیانت یهود و اسلام، قوانین و همچنین اخلاقیات، از خود دین جدایی‌ناپذیر بود. بین جرم و گناه میان قانون شرعی و قانون مدنی هیچ گونه فرقی قایل نبودند. هر عمل ناشایستی جرمی در نزد خدا، و یک بی‌حرمتی نسبت به حضور پروردگار و اسم اعظم محسوب می‌شد.

یهودیت، مسیحیت، و اسلام هر سه در این نکته همزمان بودند که یک اصول اخلاقی طبیعی، یا به‌عبارت دیگر غیر مذهبی، از نظر علمی مردود است. هر سه‌ی این ادیان معتقد بودند که اکثریت افراد را فقط با ترس از خدا می‌توان به رفتاری تحمل‌پذیر وادار ساخت. هر سه‌ی این ادیان اصول اخلاقی خویش را بر مفاهیم همانندی متکی ساخته بودند که عبارت می‌شد از ناظر و حاضر بودن خداوند بر همه چیز و در همه جا، وحی منزل بودن اصول اخلاقی، و برابری فضیلت غایی با خوشبختی، به حکم پاداش و عذاب اخروی. در دیانت یهود و اسلام، قوانین و همچنین اخلاقیات، از خود دین جدایی‌ناپذیر بود. بین جرم و گناه میان قانون شرعی و قانون مدنی هیچ گونه فرقی قایل نبودند. هر عمل ناشایستی جرمی در نزد خدا، و یک بی‌حرمتی نسبت به حضور پروردگار و اسم اعظم محسوب می‌شد.

مسأله‌ی اساسی در اخلاقیات آن است که تا چه حد منهیات را تعدیل دهند تا بی‌آن که ریشه‌ی حیات را سست کند، تمدن را از زوال نگاه دارد.

از نظر موازین اخلاقی، هر تمدنی عبارت از تعادل و تنازعی است بین غرایز جنگلی افراد و منهیات یک اصول مدوّن اخلاقی. غرایز بدون وجود منهیات تمدن را از میان برمی‌دارند، و منهیات بدون وجود غرایز زندگی را به پایان می‌رسانند.