بریده‌هایی از کتاب هنر و علم خودشناسی

عشق آن چیزی است که ما در رابطه به طرف مقابل می‌دهیم، عشق با بخشیدن آنچه داریم، یا از خود گذشتگی و ارزشی که به طرف مقابل می‌دهیم معنا می‌شود.

افرادی که سبک دلبستگی اضطرابی دارند از عزت نفس و احساس خودارزشمندی پایینی برخوردار هستند و در درون خودشان را مستحق رابطه‌ای سالم و مثبت نمی‌دانند.

پیش‌شرط عشق ورزیدن به دیگران و داشتن ارتباط خوب با آن‌ها این است که اول خودمان را دوست بداریم.

به هر حال در زندگی همه ما زمانی فرامی‌رسد که به گذشته خودمان نگاه می‌کنیم و یا از اینکه به شیوه خودمان آن را زیسته‌ایم رضایت خواهیم داشت یا احساس می‌کنیم خودمان نبوده‌ایم و به جای شخص دیگری زندگی کرده‌ایم

راهکار را با هم بررسی می‌کنیم تا بتوانید به کمک آن‌ها میزان خوشایندی خودتان را افزایش دهید. اول از همه، صبح که از خواب بیدار می‌شوید به خودتان قول دهید که با هر کسی که ارتباط برقرار می‌کنید رفتار خوشایندی با او داشته باشید. گوش دادن فعال را تمرین کنید و با دیگران ارتباطی صمیمانه و از سر مهربانی برقرار کنید.

وقتی کسی می‌خواهد دست به انتخاب مسیر شغلی بزند لازم است از خصوصیات و ویژگی‌های اصلی خودش مطلع باشد تا شغلی را برگزیند که با توانمندی‌ها و ویژگی‌های او تناسب و هماهنگی خوبی دارد. مثلاً اگر شخصی در طراحی و کارهای خلاقانه مهارتِ بیشتری دارد بهتر است وقتش را در حسابداری تلف نکند، یا شخصی با استعدادِ مهندسی نباید انرژی‌اش را صرف این کند که آشپز موفقی شود. در حقیقت هر کس خودش و توانمندی‌هایش را بهتر بشناسد، عمرش را در مسیر درست سرمایه‌گذاری خواهد کرد و در پی استعدادهایش می‌رود، ضمن اینکه اجازه نمی‌دهد نقاط ضعفش راه را بر پیشرفت او ببندند

ما در دورانی هستیم که معنا و کشف هویت فردی برای هرکس به بخش مهمی از زندگی تبدیل شده است و افراد تلاش می‌کنند تا خود و مقصود و هدفشان از زندگی را پیدا کنند، لذا به نظر می‌رسد شناخت خود و آشنایی با صفات و خصوصیاتی که داریم اولین گام برای رسیدن به این هدف است

دلیل خیلی از افراد برای ازدواج کردن این است: ازدواج می‌کنم چون بقیه هم دارند ازدواج می‌کنند! اما وقتی از این شخص می‌پرسی چرا ازدواج کردی و چرا این فرد را به‌عنوان همسر و همراه انتخاب کردی؟ پاسخی ندارد زیرا خودش هم دقیقاً نمی‌دانسته که باید چه کسی را با چه ویژگی‌هایی انتخاب کند تا بیشترین تناسب و هماهنگی را با او داشته باشد.

برای اینکه مفهوم وظیفه‌شناسی را بهتر درک کنید فرض کنید در محل کارتان نشسته‌اید و کارتان تقریباً تمام شده است. آماده رفتن به منزل هستید که ناگهان یکی از همکارانتان با یک کار فوری نزد شما می‌آید که انجام آن از عهده شما برمی‌آید. اگر قبول کنید اندکی بیشتر در محل کار بمانید و با حوصله آن کار را انجام دهید احتمالاً شاخص وظیفه‌شناسی بالایی دارید. اما در صورتی که احساس خستگی و کسل بودن می‌کنید و فکر می‌کنید از عهده کاری که همکارتان خواسته برنمی‌آیید احتمالاً در نیمه انتهایی طیف وظیفه‌شناسی قرار می‌گیرید. وظیفه‌شناسی بالا به نوعی یک پیشگیری است چون با کمک آن می‌توانیم با برنامه‌ریزی بهتر از وقوع مشکلاتِ آتی جلوگیری کنیم.

نظریه یادگیری اجتماعی جولین روتر یکی از نظریات پرکاربرد در زمینه تأثیر یادگیری بر شکل‌گیری شخصیت انسان است که اعتقاد دارد بخش مهمی از هویت انسان نتیجه آموخته‌هایی است که فرد در اجتماع یاد می‌گیرد و این یادگیری از طریق مشاهده کردن و تقلید کردن صورت می‌گیرد.

۴) طبق این پژوهش افراد خوشایند نیز نواحی قشری بزرگ‌تری داشتند اما برخلاف افراد نوروتیک، قشر مغزی این افراد پیچ‌وتاب بیشتری داشت. به همین دلیل افراد خوشایند توانایی همدلی کردن با دیگران و افکار خودشان را دارند. ۵) هنوز تأثیر نواحی مختلف مغزی بر پذیرا بودن افراد به طور دقیق مشخص نیست.

۱) پژوهشگران دریافتند افراد برون‌گرا قشر پیشین حدقه‌ای بزرگ‌تری دارند. این قشر درست در قسمت پشت چشم‌ها و کمی بالاتر قرار دارد. ۲) افرادی که وظیفه‌شناسی بالاتری دارند قشر ماقبل پیشانی آن‌ها بزرگ‌تر است. ۳) نواحی قشری در مغز افراد نوروتیک اندازه بزرگ‌تری نسبت به سایر افراد دارد که دلیل تعیین‌کننده‌ای در شکل‌گیری عواطف منفی آن‌هاست.

تو موفق شدی این کار را انجام دهی پس چنین شخصی هستی، تو در انجام آن کار شکست خوردی پس چنین فردی هستی.

قهرمانی اگر مسیر منحصربه‌فرد خودت را برای برنده شدن و شادمان بودن پیدا کنی.

. پس خودتان را از بندهای محدودکننده رها می‌کنید و آنگونه که می‌دانید درست است زندگی خواهید کرد: به شکلی آزادانه و فارغ از ترس قضاوت شدن

نکته مهم این است که روی رشد و پرورش مهارت‌های خودتان متمرکز باشید.

هرکس شخصیت و هویتی متفاوت و منحصربه‌فرد دارد و این زیبایی زندگی است. همین تفاوت و تنوع است که به زندگی رنگ می‌بخشد، انسان‌ها براساس ویژگی‌های شخصیتی و الگوهای ناخودآگاهشان به شیوه‌های متفاوت با دیگران ارتباط برقرار می‌کنند و این به پویایی زندگی کمکِ بسیاری می‌کند. همین که تلاش کنیم اندکی نسبت به این تفاوت‌ها آگاه‌تر شویم و بدانیم منشأ این ویژگی‌های متفاوت کجاست، بهتر می‌توانیم روابطی که با نزدیکان و عزیزانمان داریم را مدیریت کنیم و به شکلی موثر و کارآمد با دیگران ارتباط برقرار کنیم.