بریده‌هایی از کتاب خوابی به رنگ فراموشی ؛ روایتی داستانی از زندگی شهید مفتح (قهرمانان انقلاب ۲)

دوستان ما در بهشت زهرا ناظر بودند و دیدند که چه‌گونه کثرت جمعیت بی‌تاب، همین که نگاه‌شان به آقا می‌افتاد، گریه می‌کردند، منقلب می‌شدند... دیروز در بهشت زهرا که بنده هم افتخار داشتم در محضرشان باشم، تا آن‌جایی که توانایی ما اجازه می‌داد، سعی می‌کردیم که هجوم نشود به آقا. من خودم از پا در آمدم و حالم به هم خورد. آقا هم همین‌طور. عمامهٔ ایشان افتاد. واقعاً خدا رحم کرد. بعد آمبولانس آمد...»

آن‌گاه که منطق قرآن آن است که ما از خداییم و به سوی او می‌رویم و مسیر اسلام بر شهادت در راه هدف است و اولیای خدا علیهم‌السلام، شهادت را یکی از دیگر به ارث می‌بردند و جوانان متعهّد ما برای نیل به شهادت در راه خدا درخواست دعا می‌کرده و می‌کنند، بدخواهان ما که از همه جا وا مانده‌اند، دست به ترور وحشیانه می‌زنند. ما را از چی می‌ترسانند؟...