بریده‌هایی از کتاب پروانه‌ای که سوخت؛ روایتی داستانی از زندگی شهید سید مجتبی نواب صفوی (قهرمانان انقلاب ۴)

اگر شده، روی پشت بام خونه‌های مردم خودتون گندم بکارید و رفع احتیاج کنید؛ امّا از بیگانگان رفع احتیاج نکنید.

برای شاه مهم نبود که مردم ایران با شرافت زندگی کنند یا نه. او معتقد بود که مردم باید به شیوهٔ کشورهای غربی زندگی کنند و برای غربی بودن هم مجبور بود مخازن زیرزمینی نفت ایران را بدون حساب و کتاب در اختیار امریکا قرار دهد و با پول آن، هر روز، کالاهای مصرفی غربی وارد کشور کنند و هر روز، به جای کشف و تولید، نیاز بیشتری به کشورهای بیگانه پیدا کنند.

خوش‌گذرونی‌های غیر اخلاقی، آدم‌ها رو از انسانیت دور می‌کنه و مانع پیشرفت می‌شه. ما برای هدف‌های بزرگ‌تری خلق شده‌ایم. باید تلاش کنیم تا بتونیم پلّه‌های شناخت و معرفت رو یکی یکی طی کنیم. باید بتونیم صفات خدا رو در خودمون متجلّی کنیم. چنین خوش‌گذرونی‌هایی فقط افراد رو از مسیر درست دورتر و دورتر می‌کنه؛ تا جایی که هدف‌های بزرگ در نظر اون‌ها ارزش خودش رو از دست می‌ده و همین مسائل پست و حقیر براشون ارزشمند می‌شه.

«به اسلام وفادار باشید. فرزند غیور اسلام باشید.»

«هوالعزیز نصر من الله و فتح قریب خون‌های پاک فداییان رشید اسلام، در حمایت از برادران مسلمان فلسطین می‌جوشد. پنج هزار نفر از فداییان رشید اسلام، عازم کمک به برادران فلسطینی هستند و با کمال شتاب از دولت ایران اجازهٔ حرکت سریع به سوی فلسطین را می‌خواهند... از طرف فداییان اسلام سیدمجتبی نوّاب صفوی» دولت ایران، نه به این اطلاعیه جوابی داد و نه اجازهٔ رفتن به فلسطین را صادر کرد؛ چرا که آن‌ها خودشان تحت تسلّط قدرت‌های استعمارگر بودند و نمی‌توانستند کاری بر خلاف نظر آن‌ها انجام دهند.

اوّلین اعلامیهٔ فداییان اسلام، خیلی زود در سرتاسر ایران پخش شد: «هوالعزیز ما زنده‌ایم و خدای منتقم، بیدار. خون‌های بیچارگان، از سرانگشت خودخواهان شهوت‌ران که هر یک به نام و رنگی پشت پرده‌های سیاه و سنگرهای ظلم و خیانت و دزدی و جنایت خزیده‌اند، سالیان درازی است که فرو می‌ریزد... ای خائنین حقیقت‌پوش و حق‌کش، و ای رنگ‌بازان منافق! آزاده‌ایم و بیداریم. می‌دانیم و ایمان به خدا داریم و نمی‌ترسیم... ای مسلمین عالم، قیام کنید، زنده شوید تا حقوق خویش باز ستانیم... کسانی که گفتند پروردگار ما خداست و استقامت کردند، برایشان خوف وترسی نیست. خدا با صابرین است. والله المنتقم. از طرف فداییان اسلام نوّاب صفوی»

بعداً شنیدم روزنامه‌های عربی نوشته‌ان شاه حسین چنان تحت تأثیر حرف‌های نوّاب صفوی قرار گرفته که دیگه سوار ماشین شخصی‌اش که ساخت انگلستان بوده، نشده و اون رو فروخته.

شاه که دید سیدمجتبی خیال تعظیم کردن ندارد، جلو آمد و با او دست داد و گفت: «آقای نوّاب، ما از فعّالیت‌های شما در نجف آگاه هستیم؛ همین‌طور از شلوغ‌کاری‌هایی که در فلسطین و مصر به راه افتاد.» سیدمجتبی گفت: «برای مسلمان، همهٔ کشورهای اسلامی یکی است. نجف، ایران، مصر، مراکش، همه جای دنیای اسلام، خاک مسلمان است و وظیفهٔ مسلمان این است که کارهایش را انجام دهد. شما هم باید چنین دیدی به کشورهای اسلامی داشته باشید. باید به فکر مردم مظلوم فلسطین باشید. نباید با کشورهای بیگانه‌ای که فقط به قدرت فکر می‌کنند، بر ضد کشورهای مسلمان، هم‌پیمان بشوید.» شاه، چند لحظه در چشم‌های او خیره شد و بعد پرسید: «آقای نوّاب شما چی می‌خونید؟» ـ درس هستی. سیاه‌مشق زندگی.

چند دقیقهٔ بعد، سربازها، سطل‌های پر از آب را آوردند و جلو آن‌ها، روی زمین گذاشتند. سیدمجتبی، دستش را در آب فرو کرد و گفت: «این آب که سرده!» تیمور بختیار گفت: «همینم براتون زیاده. مجبور نیستید غسل کنید. فقط دارید وقت ما رو تلف می‌کنید.» سیدمجتبی گفت: «اشتباه می‌کنی. با این آب سرد، رنگ ما می‌پره و شماها فکر می‌کنید ما ترسیده‌ایم؛ امّا اشکالی نداره. خدا می‌دونه که ما هر لحظه اشتیاقمون برای شهادت زیادتر می‌شه.»

نفت ایران، متعلّق به مردم ایران است و هیچ بیگانه‌ای حق طمع در ثروت این مرز و بوم را ندارد. اکثریت نمایندگان مجلس شورای ملّی، نمایندهٔ واقعی این ملّت نیستند و شاه، حق اعمال نفوذ در مجلس را ندارد. دولت رزم‌آرا هم دولتی فرمایشی است و جوابگوی خواسته‌های این مردم نیست. او غاصب است؛ در حالی که مردم ایران، دولتی می‌خواهند که احکام اسلامی را اجرا کند.