بریده‌هایی از کتاب از دل تو تا دل من؛ دوازده گام برای زندگی مهربانانه

گاندی در جمله‌ای به‌یادماندنی گفت که ما باید به همان تغییری بدل شویم که می‌خواهیم در جهان شاهدش باشیم.

با همگان، بدون استثناء، بر مبنای عدل و انصاف و احترام مطلق رفتار نماییم.

از دل تو در دل من نکته‌هاست وه چه ره است از دل تو تا دلم مولانا

صبحدم که از خواب برمی‌خیزید، به کسانی فکر کنید که در کاشتن و چیدن و تابیدن نخ‌های کتان ملافۀ شما مشارکت داشته‌اند. کسانی که دانه‌های قهوه را پرورش داده‌اند، جمع کرده‌اند و صادر نموده‌اند تا شما برای قهوۀ صبح آسیابشان کنید. از محصولات آن‌ها بهره می‌برید، پس نسبت به آن‌ها مسئولیت دارید، به‌ویژه اگر در شرایط بدی کار کرده باشند. چه کسی نان صبحانۀ شما را پخته؟ لازم است درمورد کارگری بدانید که هر قطعه از نان تست را تولید کرده است. وقتی که عازم محل کار خود می‌شوید، هزاران کارگر و مدیری را به خاطر بیاورید که جاده‌ها، ماشین‌ها، ریل‌های قطار، هواپیماها، قطارها و متروها را ساخته‌اند و به حفظ و نگه‌داری آن مشغول‌اند. در تمام طول روز این تمرین را انجام دهید.

بصیرت بسیار مهم بودا این بود که اخلاقی زندگی کردن یعنی برای دیگران زندگی کردن. کافی نیست که از یک تجربۀ دینی لذت ببریم. او گفت پس از رسیدن به روشنگری، شخص باید به کوچه و بازار برگردد و در آن‌جا نسبت به همگان شفقت در پیش گیرد و هرچه در توان دارد، انجام دهد تا از درد و رنج دیگران فروکاهد

شفقت و مهربانی کیمیای زندگی انسان معاصر است.

بصیرت بسیار مهم بودا این بود که اخلاقی زندگی کردن یعنی برای دیگران زندگی کردن.

حقیقت این است که احساسات نیک‌خواهانه اغلب در مقایسه با خودخواهی قدرت ذاتی کمتری دارند

امروزه بسیاری از مردم ترجیح می‌دهند که به‌جای مشفق بودن، حق‌به‌جانب جلوه کنند.

گاندی در جمله‌ای به‌یادماندنی گفت که ما باید به همان تغییری بدل شویم که می‌خواهیم در جهان شاهدش باشیم.

شفقت با شیوۀ زندگی مدرن ما بیگانه است.

قدرت واقعی در توانایی جنگی نیست بلکه در شفقت است و آشتی. ربّی‌ها می‌پرسیدند: «چه کسی قدرتمند است؟ کسی که دشمن را به دوست تبدیل کند.»

شفقت به معنای احساس تأسف برای مردم نیست.

اصل شفقت در قلب تمام سنت‌های دینی و اخلاقی و معنوی جهان وجود دارد و همواره ما را فرامی‌خواند که با دیگران به‌گونه‌ای رفتار کنیم که خودمان دوست داریم با ما رفتار شود.

به‌طور طبیعی هم توانایی شفقت داریم و هم ظرفیت سنگدلی.

مطالعۀ تطبیقی دیگر ادیان و ایدئولوژی‌ها فهم شما از عقاید خودتان را نیز غنی‌تر خواهد کرد.

ما غالباً چنان سخت و محکم با عقاید خویش یکی می‌شویم که اگر این باورها موردانتقاد قرار گیرند یا تصحیح شوند، احساس می‌کنیم خودمان موردحمله قرار گرفته‌ایم

یک بار کسی به من گفت وقتی سرطان داشته، سخت‌ترین چیز برایش این بوده که دوستانش به‌طور بی‌وقفه به او تأکید می‌کردند رویکردی مثبت در پیش بگیرد. آن‌ها نمی‌گذاشتند که او دربارۀ ترس‌هایش سخن بگوید، احتمالاً بدان دلیل که از بیماری او وحشت داشتند و یادآوری میرندگی خویش برایشان عذاب‌آور بوده است.

یکی از اصول اساسی نیروانا تمرکز بر چهار عنصرِ بی‌کرانِ عشق بود که درونِ هرکس و هرچیزی وجود داشت: مایتری (مهربانی عاشقانه) یعنی آرزوی پدیدآوردن شادکامی برای همۀ موجودات ذی‌شعور؛ کارونا  (شفقت) یعنی عزم راسخ برای نجات همۀ مخلوقات از رنج؛ مودیتا  (شادی مشفقانه) یعنی لذت بردن از شادی و شادکامی دیگران؛ و سرانجام اوپکشا  (عدم تعلق) گونه‌ای شکیبایی و آرامش که ما را قادر می‌سازد به همۀ موجودات به‌صورت برابر و بی‌غرض عشق بورزیم.

سوم، روزی یک‌بار بکوشید که الگوهای فکری خود را تغییر دهید: اگر می‌بینید در خشم یا احساس بدبختی گرفتار شده‌اید، همۀ آن انرژی‌های منفی را در جهتی مهربانانه‌تر هدایت کنید. اگر اسیر عصبانیت و تنفر هستید، بکوشید به چیزی بیندیشید که می‌دانید برای آن باید خرسند باشید، حتی اگر در آن لحظه آن را احساس نکنید. اگر سخنی نامطبوع شما را آزرده ساخته، به خاطر داشته باشید که خشم شما غالباً ناشی از رنج است و کسی که این‌گونه نامهربانانه با شما سخن گفته نیز احتمالاً در رنج است. در پایان روز، درحالی‌که دندان‌های خود را مسواک می‌زنید یا به حیوان خانگی‌تان رسیدگی می‌کنید، بررسی کنید که آیا این سه کار را انجام داده‌اید؟ گاه درمی‌یابید که چنین نکرده‌اید، گاه به خاطر می‌آورید که برعکس کاملاً با ملاحظه و محبت‌آمیز رفتار کرده‌اید. در این نقطه، آن‌چه را در طی گام سوم آموخته‌اید به یاد آورید و با خود مشفق باشید. با شیطنت بر غفلت‌های خود لبخند بزنید و تصمیم بگیرید که فردا بهتر عمل کنید.