بریده‌هایی از کتاب مجموعه اشعار قاآنی

غم صدهزار مرتبه گرد جهان بگشت جز من نیافت همدمی از خلق روزگار

عاشق آن نیست که هرلحظه زند لاف محبت مرد آنست که لب بندد و بازو بگشاید

خوابم ز چشم رفت و دل از دست و جان ز کف بر من ز یک نیامدنت تا چها رود

نصیحتی کنمت هرگز از بلا مگریز که از بلا به جهان امن‌تر پناهی نیست

شادیی راکه غمی هست ز پی شادی نیست شادمان حالی ازینم که دلم غمگینست

شادمان حالی ازینم که دلم غمگینست

زنند طعنه که اندر جهان پناهت نیست به جان دوست همان نیستی پناه منست

در عمر یک نماز شهادت مرا بس است آن دم که چون علی بود از خون وضو مرا