بریده‌هایی از کتاب بریده

حتی فکرکردن به حرف‌زدن هم خسته‌کننده است.

آنچه من سرانجام درک کردم این بود که این دختران می‌خواستند تا دیگران آن‌ها را دریابند. آن‌ها در چرخه‌ای از آسیب‌رساندن به خودشان گیر افتاده بودند، و بعد از آنچه که با خود می‌کردند شرمگین می‌شدند؛ و باز دوباره به خودشان آسیب می‌رساندند و هر بار کمی بدتر از قبل.

همۀ دستگاه‌های دیجیتالتان را خاموش کنید. برای اینکه بتوانید خلاقیت داشته باشید و چیزی خلق کنید، باید بتوانید در سکوت ظرفیت‌سازی کنید. اگر مرتباً چیزی دریافت می‌کنید، از گوشی موبایلتان، از صفحۀ مانیتورتان، یا از گوشی هدفونتان، پس شما دریافت‌کنندۀ خروجی خلاق شخص دیگری هستید. این خروجی‌ها شما را از خلاقیت دور نگه می‌دارد.

چه کسی کتاب عشق را نوشته؟ خدای من. نمی‌دانم. مگر همۀ ما هر روز در حال نوشتن آن نیستیم؟

«من نمی‌تونم تو رو در امان نگه دارم. فقط خودت هستی که می‌تونی این کار رو بکنی.»

توی دنیا خیلی چیزها هست که می‌تونی برای آسیب‌رسوندن به خودت از اون‌ها استفاده کنی. هر چیزی رو می‌تونی به اسلحه تبدیل کنی. حتی اگه هم بخواهی نمی‌تونی همۀ اون‌ها رو به من بدی. تو خودت این رو می‌دونی، مگه نه؟

سینه‌ام به درد می‌آید. دلم یک چیزی می‌خواهد اما خودم هم نمی‌دانم آن چیست.

هم اتاقی‌ام که اسمش سیدنی است، و برای هرچیزی یک اسم مستعار می‌سازد، به اینجا «مؤسسۀ ذهن‌های بیمار» می‌گوید. اسم مستعاری که روی من گذاشته هم «م. خ.» هست، حروف اختصاری مریض خاموش.

مردم همیشه چیزهایی می‌گویند که بعدش رقت‌انگیز به نظر می‌رسند.

«ببینید من یه استراتژی دارم. چرا توقع چیزی رو داشته باشیم؟ اگه توقع چیزی رو نداشته باشی، ناامید هم نمی‌شی.»