بریده‌هایی از کتاب ذن در هنر عکاسی خیابانی

اگر توقعی نداشته باشید، هیچ‌گاه ناامید نمی‌شوید: «قدرت استاد این‌گونه است: می‌گذارد همه‌چیز بیاید و برود بدن هیچ تلاش و تمایلی؛ هیچ‌گاه توقع نتیجه‌گرفتن ندارد بنابراین هیچ‌گاه ناامید نمی‌شود؛ هیچ‌گاه ناامید نمی‌شود بنابراین هیچ‌گاه روحش پیر نمی‌شود.»

تا در طلب گوهر کانی کانی تا در هوس لقمهٔ نانی نانی این نکتهٔ رمز اگر بدانی دانی هر چیز که در جستن آنی آنی مولانا هدف واقعی آموختن عکاسی نیست. هدف این است که زندگی را زندگی کنیم. مارتین لستر

عکس را برش نزنید؛ ۲. هر عکسی که می‌گیرید در صفحهٔ نمایش دوربین چک نکنید؛ ۳. بیش‌ازاندازه روی عکس‌ها کار نکنید؛ ۴. بایک لنز با فاصلهٔ کانونی ثابت کار کنید؛ ۵. بیشتر کتاب بخوانید تا اینکه تجهیزاتتان را عوض کنید. یک‌بار دیگر تأکید می‌کنم که این نکته‌ها فقط برای راهنمایی شماست و به‌هیچ‌وجه قانون نیستند. این موارد بر اساس تجربه‌های شخصی خودم به دست آمده و نکته‌هایی هستند که کمک‌های زیادی به من کرده‌اند (و ممکن است برای شما قابل‌استفاده نباشند). این راهنمایی‌ها برای عده‌ای جواب می‌دهد و عده‌ای هم ترجیح می‌دهند کارهایی انجام دهند که خودشان فکر می‌کنند درست است.

هرچه سطح توقعاتمان بیشتر باشد، کمتر انعطاف‌پذیر خواهیم بود و نمی‌توانیم با ذهن باز کار کنیم (در برابر موقعیت‌های عکاسی)

«عکاسی برای من هنر مشاهده است. عکاسی هنر پیداکردن چیزهای جالب در مکان‌های عادی است... این کار تنها با دیدن میسر نمی‌شود، نکتهٔ مهم نحوهٔ دیدن است.»

هدف واقعی آموختن عکاسی نیست. هدف این است که زندگی را زندگی کنیم. مارتین لستر

به نظر من اجتناب از نگاه‌کردن به عکس‌های بد، مهم‌تر از نگاه‌کردن به عکس‌های خوب است. چیزهایی که می‌بینیم ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند؛ اگر همیشه به عکس‌های متوسط نگاه کنیم، بر کار ما نیز تأثیر می‌گذارند

از نگاه من بهترین عکاسان خیابانی آن‌هایی هستند که ساده کار می‌کنند؛ اگر کمی احساسی و بدون طفره بگویم: هرچه کمتر، بهتر.

اولین اثر یک عکاس خود اوست.

«بهتر است بیشتر کتاب بخوانید تا اینکه لوازم عکاسیتان را در مدت کوتاهی عوض کنید».