بریده‌هایی از کتاب مرگ یک دست سفید می‌پوشد

کار از کار گذشته حالا سالهاست کرگدن تنها هر شب می‌رود گوشه‌ای پیدا می‌کند سرش را می‌گذارد بر شانه کلمات و می‌گرید...

از زندگی همان‌قدر سرم شده که یک ماهی از آکواریومی شلوغ

در بغضهایم گوزنی است که شاخ‌هایش را بریده‌اند...

از دهان افتاده‌ام لب نمی‌توانم به کلمه‌ای بزنم رویاها دست‌نخورده در بشقابی می‌آیند و دست‌نخورده برمی‌گردند

تقدیرمان پیشانی‌نوشت كدام مسافر مغموم است كه از هر سو می‌رود به هیچ جا نمی رسد

جهان دیگر آنقدر بازی بدی شده که هر لحظه ممکن است دستی هفت ساله پشیمان دراز شود و همه ما را به جعبه‌های اسباب‌بازی برگرداند...

دلتنگت شدم و با سیگارها ریختم روی هم سیگارها یک به یک ترکم کردند باد آمد وخاکسترشان را برد.

می‌روم بچه شوم و با تکه چوبی همه‌ی دنیا را به رگبار ببندم.