بریده‌هایی از کتاب خاطرات خون آشام عاشق (دفتر دوم)

یک کاری کن! زندگی جون بگیره دنیا صورتی شده یک کاری کن که رنگ خون بگیره.

دنیای خون آشام‌ها هم جیگوری و میگوری را داشتند که در کتاب قبلی چاپ شد و حالا هم نیگوری و میگوری. ولی من که بی‌عرضه نیستم که.

«از هرچه بگذری از خون نمی‌شه بگذری زیرا خون مایهٔ حیاط است.»

آقا گفت: «بزن بریم. سه‌سوته من رو برسون خیابون ناصرخسرو. آژیر بکش و از خط ویژه برو. چراغ قرمزها رو رد کن و کلاً به ترمز هم فکر نکن. فهمیدی؟» خیلی ناراحت شدم که. فکر کردم اگر من خون‌آشامم، بعضی‌ها پول‌آشام هستند.

«از هرچه بگذری از خون نمی‌شه بگذری زیرا خون مایهٔ حیاط است.» البته فکر کنم حیات درست‌تر باشد که.

تکلیف سکسکه هم که معلوم است. از خنده بدتر و فاجعه‌تر است که. مخصوصاً اگر طولانی بشود دل و رودهٔ طرف عینهو خط عابر پیاده می‌شود که. چیزی تو مایه‌های یک کیلو سوسیس کوکتل پنیری

وقتی اخم می‌کرد شبیه چیپس بدون سُس می‌شد که. نیشش را چرخاند و گفت: «پشه جد و آبادته وِ. ما پشه نیستیم و. ما پرنده هم نیستیم وِ. ما خون‌آشامیم وِ. نباید اصالت خودمون رو فراموش کنیم وِ.»

در یک چشم برهم زدن مردم جمع شدند که. از یک چیز این آدم‌های دوپا خوشم می‌آید که. وقتی یکی از آن‌ها مشکل پیدا می‌کند، دیگران با کله به کمکش می‌روند که. داشتم از این همدلی و انسان‌دوستی حال می‌کردم و لذت می‌بردم که یک‌مرتبه... حالم گرفته شد که. تازه فهمیدم آن آدم‌ها برای چه آمده بودند طرف آن رانندهٔ بخت‌برگشته و ماشینِ سقف برگشته که. همه گوشی‌هایشان را درآورده و با سوژه عکس سلفی می‌گرفتند که. منظرهٔ جالبی بود که. همه می‌خواستند عکسشان را توی شبکه‌های اجتماعی بگذارند و زیرش بنویسند: من و ماشین و درخت یهویی

«در برابر خشونت طلب‌ها، اول نرمش، دوم چرخش، سوم، اگر خود را اصلاح نکرد، نیشش.

وز وزی وای وز وزی وای وای واز/