بریده‌هایی از کتاب خاطرات خون آشام عاشق (دفتر دوم)

اخم کرد. وقتی اخم می‌کرد شبیه چیپس بدون سُس می‌شد

هیچشنبه حیف نیست این روزها روزهایی که می‌آیند و می‌روند الکی بیایند و الکی بروند؟ باید فکری بکنم برای این روزها روزهایی که الکی می‌آیند و الکی می‌روند.

ای یار دیرینم ای چای شیرینم ای کیف چرمینم بیا که بی‌تو غمگینم مثل شعری با نقطه‌چینم خودم را در حال سقوط از هواپیما می‌بینم.

اگر عاشقش نبودم، آنچنان نیشی می‌زدمش که پشه‌سالاری از سرش بیفته که.

نترسید، نلرزید این خون‌آشام با تمام خون‌آشام‌های دنیا فرق دارد. این موجود خشن،‌ احساساتی، نازنین، عاشق و گوگوری، مگوری یک پدیدهٔ استثنایی است و اگر قلب مهربانی داشته باشید، عاشقش می‌شوید.

هیچشنبه حیف نیست این روزها روزهایی که می‌آیند و می‌روند الکی بیایند و الکی بروند؟ باید فکری بکنم برای این روزها روزهایی که الکی می‌آیند و الکی می‌روند.

آن آقا گفت: «شما در مقابل دوربین مخفی هستید.» و به ماشینی که آن طرف خیابان بود اشاره کرد که. من که از کارهای این آدم‌ها سر درنیاوردم که. تا شب به دوربین مخفی فکر کردم. یعنی چی دوربین مخفی؟ پس وجدان چه می‌شود؟ که. وجدان که از دوربین مخفی باحال‌تر است. عجبا! که!

گفت: «یعنی هنوز دوستم داری؟ وِ.» لبخندی به پهنای نیشم زدم که: «بیشتر از همیشه دوستت دارم. که.»

فرمان نشسته بود به آقای بشکه گفت: «خدا رو شکر از این سم‌های {اشپنتاگریگورکلریدپنانیوم آفرساید منگزیم جی‌بی سولفالیداهیدرامین کلشکولاتید هفتاد درصد} راحت شدیم. آخرین دبه‌اش رو ریختم توی مخزن.» آقا بشکه گفت: «خیلی مزخرف بود سمش. سه، چهارسالی هست از تاریخ مصرفش گذشته. یعنی فاسد نشده؟» آقا بیلهٔ لاغرمردنی گفت: «نه بابا، سم که فاسد نمی‌شه. مگه شیر پاستوریزه است که فاسد بشه؟ فقط ضعیف‌تر می‌شه.» و

زمان بازگشت فرارسید که. ما کجا و خانه کجا؟ داشتم فکر می‌کردم حالا چه‌جوری این همه راه را برگردیم که نیگوری گفت: «و میگوری‌جان، چطوره با هواپیما برگردیم و.» عاشق این فکرهای هیجان‌انگیزش بودم که. تصورش هم بامزه بود که. گفتم: «خیلی جالب می‌شه، که؟» گفت: «چی جالب می‌شه؟ وِ» گفتم: «پشه در هواپیما! یعنی پرنده در پرنده، که.» اخم کرد. وقتی اخم می‌کرد شبیه چیپس بدون سُس می‌شد که.