بریده‌هایی از کتاب پرده را کنار بزن در پایان عشق پیروز است

من مستِ ممکناتِ همینم همین‌ام به راز، به مگو، به تَن، یا حضورِ مگو، روانایِ من! ای زن! دریاها در من است با توفان‌هاش پنهان به روزِ بزرگ.

کلمات رؤیاهایِ به راهْ‌مانده من‌اند، همین است که بعضی وقت‌ها دیر به زبان می‌آیند.   چنین مواقعی معمولاً مردم می‌فهمند من حتما مشکلی دارم.   چنین مواقعی ریز ریز ... اما بی‌پیدا به رخسارِ خسته مردم خیره می‌مانم.   نگران نباش! خداوند کم و کاستِ کلماتِ بعضی‌ها را پایِ حسابِ تو نخواهد نوشت، تو فقط کتابت را ورق بزن ..!

اینجا دیگر هیچ لطفی ندارد ما باید برگردیم سرِ جایِ اوّلِ خودمان.

هی دردْپذیرِ بزرگ تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

هی دردْپذیرِ بزرگ تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

خدایا دردی اگر هست که هست، من که به تو نزدیک‌تر از این سَرخوردگانِ خاموش نشسته‌ام، پس چرا کاری نمی‌کنی؟ من ترانه‌خوانِ بی‌بدیلِ آزادیِ آدمی‌ام هنوز.

من باید بخوابم امشب من امشب باید بخوابم دنیا درد دارد خیلی!

خوب است که بر این سیاره همیشه کسی هست که به کس دیگری فکر می‌کند.

هی دردْپذیرِ بزرگ تاوانِ عبور از تاریکی تحمل تاریکی است.

گاه بی‌حواس می‌بینی رفته‌ام شمال گاه بی‌خیال می‌بینی برادرِ بارانم گاه بی‌دلیل می‌بینی دنیا مالِ من است.   فاصله اصلاً آزارم نمی‌دهد اینجا. فراموشی اصلاً آزارم نمی‌دهد اینجا. اینجا همه چیز آنقدر آهسته و بی‌سؤال زندگی می‌کند که می‌شود هر چیزی را جایِ چیزِ دیگری اشتباه گرفت.