بریده‌هایی از کتاب شلغم میوه‌ی بهشته

اگر نصیحت اثری داشت، آن را مفت نمی‌دادند

فایده زندگی خود زندگی است، به‌خاطر لذت‌های کوچک و حتی دردهایش. زیرا اگر درد نباشد انسان در مقابل لذت بی‌تفاوت خواهد ماند.

دوستی بی‌جهت می‌شود، دشمنی بی‌جهت نمی‌شود.

غصه نخور غم میاد - سوراخ روزیت هم میاد!

خودت می‌خواستی در حمام رخت بشوئی من پیشدتی کردم.

زیر دیوار شکسته مخواب و خواب آشفته مبین!

البته که صبر خواهم کرد. خدا بنده صابر را دوست دارد.

یک وقت دیدی حرصم درآمد و متکا را از زیر سرش برداشتم و در دهانش گذاشتم. این مرد خیال کرده است زن سی ساله‌اش که سیزده سال است روی خشت نرفته بعد از این بچه می‌نشیند و یک پسر کاکل زری دیگر برایش می‌آورد. تهران چهار دروازه دارد از سه تای آن آدم نفهم وارد می‌شود.

عاقد مفت که گیرت آمد موش‌های خانه را هم عقد کن

اتاق ضلع شرقی با تیکه پاره‌های وسائل و خرت و پرت‌های بی‌ارزشی که اینجا و آنجا روی هم انباشته شده یا به در و دیوار آویخته بود، بلافاصله در بیننده این گمان را ایجاد می‌کرد که صاحب آن نمی‌باید از نظم و ترتیب یا ذوق و سلیقه که نام دیگرش هنر خوب زیستن است و به نظر برخی کسان آئینه شخصیت یا خود دوم وجود آدمی است بوئی برده باشد. اگر این موضوع درست باشد که سلیقه یعنی قلبی برای دوست داشتن و همیشه یک سلیقه بد بهتر است از بی‌سلیقگی، به سادگی نتیجه می‌گیریم که این خصوصیت جزئی است از غریزه آدمی برای بهتر زیستن که هر کس و هر خانواده متناسب با تربیت و امکانات خود کم و بیش از آن بهره‌ای دارد.