بریده‌هایی از کتاب شبگردی‌ها

و در عرض ده دقیقه لامپ‌ها خاموش می‌شوند، و من باز تنها و بی‌خانمان باقی می‌مانم.

آیا عاقل و دیوانه شب هنگام و زمانی که عاقل به رویا فرو می‌رود، یکسان و برابر نیستند؟ آیا همه ماهایی که بیرون این بیمارستان هستیم، کمابیش همانند کسانی که آن داخل هستند، هر شب خواب زندگی‌های‌مان را نمی‌بینیم؟ آیا ما شب‌ها، همانند حالات روزانه این بیماران روانی، خود را همراه و هم شأن پادشاهان و ملکه‌ها، امپرتوران و همسران‌شان، و انواع و اقسام بزرگان و سلاطین نمی‌بینیم و نمی‌دانیم؟