بریده‌هایی از کتاب سرنخ‌های تکامل: ۵۰ نکتۀ کوتاه اما ضروری برای درک نظریۀ تکامل

چرا اکثر پستانداران تخم‌گذاشتن را رها کردند؟ افتخار یا شاید بدنامی این تغییر احتمالاً به یک ویروس می‌رسد: خویشاوند دور ویروس ایدز که آنچنان پستانداران را آلوده کرده است که اکنون هزاران نسخۀ قدیمی و معیوب از این ویروس در DNA من و شما موجود است. بخشی از این ویروس، به نام سین‌سیتین، هنوز هم کار می‌کند. سین‌سیتین مادر حامله را، با ارسال غذا و اکسیژن از طریق رحم، به تخم متحرک تبدیل می‌کند.

والتر گیلبرت را به این فکر انداخت شاید زمانی مواد شیمیایی از حالت خنثی به حالت زنده تغییر کرده‌اند و کل تاریخ حیات از یک استخر پر از RNA شروع شده است که دائماً خودشان را همانندسازی می‌کرده و دائم در حال تکامل بوده‌اند. گیلبرت نتیجه گرفت دنیای ما از یک دنیای باستانی متشکل از RNA حاصل شده است.

زیست‌شناس‌ها در آن دوران به‌ندرت ریاضی بلد بودند. هالدین از این امتیازش به‌خوبی استفاده کرد و موضوعات مختلف را با روش‌های عددی بررسی کرد. مثال خوبی از این کار در مقاله «دربارۀ اندازۀ مناسب» دیده می‌شود. «قانون هالدین» در این مقاله می‌گوید اندازه موجود زنده باعث ایجاد محدودیت برای ساختار بدنی و کارکردهای آن می‌شود.

یک فرد به‌تنهایی نمی‌تواند تکامل پیدا کند، بلکه جمعیت تکامل پیدا می‌کند و پس از گذشت نسل‌ها دچار تغییر و تحول می‌شود.

اما والس در نامه‌اش نظریه‌ای در مورد انتخاب طبیعی، تقریباً یکسان با نظریه داروین، ارائه داده بود. والس با اینکه زودتر دست به کار شده بود اما روی این مسئله پافشاری نکرد و درنهایت این دو در ماه ژوئیه ۱۸۵۸ در یک مقالۀ مشترک ایدۀ خود را به انجمن لینه‌ای لندن ارائه کردند. این مقاله توجه زیادی را جلب نکرد اما کتاب داروین، دربارۀ پیدایش گونه‌ها توسط انتخاب طبیعی یا بقای نژادهای برتر در تنازع برای بقا، پس از انتشار به سرعت فروش رفت. بعدها داروین در ۱۸۷۱ ایده‌هایش را در کتاب تبار انسان به انسان نیز تسری داد.

تکامل و انقراض گونه‌ها هم دائماً در حال وقوع است. اما فقط بعد از گذشت زمان‌های بسیار طولانی‌ست که حاصل کار تکامل قابل مشاهده می‌شود. البته می‌توانیم انتخاب طبیعی را اطراف خودمان مشاهده کنیم مانند مقاوم‌شدن انسان به آنتی‌بیوتیک‌ها، یا مقاوم‌شدن حشره‌ها به حشره‌کش‌ها، یا تغییر منقار فنچ‌های جزایر گالاپاگوس، یا تکامل مگس سیب. این شواهد نشان می‌دهد انتخاب طبیعی جزئی از حیات است و در زمان طولانی می‌تواند زمینه را برای ایجاد گونه‌های جدید فراهم کند