بریده‌هایی از کتاب سوسیالیسم و سرمایه‌داری: رساله‌ای روش مند درباره‌ی اقتصاد، سیاست و اخلاقیات

سوسیالیسم بدون دولت نمی‌تواند وجود داشته باشد و تا زمانی که دولت وجود دارد، سوسیالیسم هست. دولت نهادی است که سوسیالیسم را تحقق می‌بخشد و از آنجا که سوسیالیسم بر تجاوز به قربانیان بی‌گناه مبتنی است، ماهیت هر دولتی از تجاوز تشکیل می‌شود.

سرمایه‌داری یعنی آزادی و اختیار مالکان خصوصی به منظور انعقاد قرارداد و دادوستد. چنین سرمایه‌داری در هیچ‌کجای جهان معاصر یافت نمی‌شود و به ایده‌آلی دست‌نیافتنی تبدیل شده است.

اروپا بسیار سوسیالیست‌تر از ایالات متحده آمریکا است و استانداردهای زندگی در آن نسبتا پایین‌تر است. این مسئله نیز بیشتر از نفوذ سوسیالیسم محافظه‌کار و کمتر از سوسیالیسم سوسیال‌دموکرات تاثیر پذیرفته است.

باهوش بودن نسبتا پرهزینه و در مقابل کودن بودن کم‌هزینه می‌شود و از آنجا که منافعی (مادی و معنوی) برای اولاد افراد باهوش وجود ندارد، انگیزه این افراد برای زاد و ولد کاهش می‌یابد و در عوض افراد کودن انگیزه بیشتری می‌یابند. بر اساس قوانین ژنتیک، نتیجه‌ای که دامنگیر جامعه می‌شود، تولید جماعتی است که جملگی از همه‌نظر کودنند.

مفهوم مالکیت بسیار بنیادی است و به نظر می‌رسد هرکس فهمی بی‌واسطه از آن دارد، اما می‌بینیم بسیاری از مردم هرگز درباره آن با دقت نمی‌اندیشند و در نتیجه، در بهترین حالت تعریف بسیار مبهمی از آن ارائه می‌کنند. استفاده از تعریف‌های مفروض یا مبهم و شبکه پیچیده‌ای از عقاید برآمده از آنها می‌تواند صرفا به فاجعه فکری بیانجامد؛ زیرا این شبکه پیچیده با خود مفرها و کژاندیشی‌هایی را نیز به همراه دارد که هر عقیده‌ای را به انحراف می‌کشاند. برای پرهیز از این مسئله، نخست باید از مفهوم مالکیت تبیینی شفاف ارائه کنیم.

سیاست هنر ایجاد موازنه وحشت و کمک به تثبیت درآمد دولت در بالاترین سطح ممکن با تبعیض عامه‌پسند و برنامه‌های تبعیض‌آمیز عامه‌پسند از الطاف و مساعدت‌های توزیعی است.

هر نهادی که نظریه سوسیالیستی مالکیت را اجرا می‌کند، برای تضمین وجودش باید بر تهدید مداوم به خشونت تکیه کند. چنین نهادی، مردمی را که به پذیرش تخصیص‌های غیرقراردادی تمایلی ندارند، با توسل به خشونت، زندانی کردن، به بردگی گرفتن یا حتی مرگ تهدید می‌کند و حتی اگر لازم باشد چنین تهدیدهایی را به منظور «زهرچشم گرفتن» عملی می‌کند.

در سطح مشاهدات جهانی باید گفت نظریه عمومی درباره فقر نسبی که موجد سوسیالیسم بازتوزیعی است، با این واقعیت دست و پنجه نرم می‌کند که استاندارد زندگی در ایالات متحده آمریکا نسبتا بالاتر از اروپای غربی، یا به‌طور دقیق‌تر، اتحادیه اروپا است.

مهم است توضیح دهیم چرا و در چه صورتی هر مداخله‌ای، اعم از بزرگ یا کوچک در هر نقطه‌ای از جهان، در ساختارهای اجتماعی از هم گسیختگی ایجاد می‌کند، چنانکه بیننده ظاهربین و عامی مسحور نتیجه «مثبت» مداخله‌ای ویژه می‌شود و ممکن نیست این از هم گسیختگی را درک کند. به هر حال، این تاثیر منفی وجود دارد و با تاخیری اندک، مسائلی را در کالبد اجتماعی موجب می‌شود که بسیار بیشتر یا شدیدتر از مسئله‌ای است که مداخله اولیه در صدد حل آن بود. مثلا، تاثیرات مشهود و مثبت سیاست‌های سوسیالیستی، مانند «قیمت‌های ارزان‌تر مواد غذایی»، «اجاره‌های پایین»، «رایگان بودن فلان کالا یا بهمان چیز»، مسائلی مثبت نیستند که کاملا تافته‌ای جدابافته باشند، بلکه پدیده‌هایی‌اند که باید به نوعی هزینه تولید آنها پرداخت شود و این پرداخت به روش‌های گوناگونی صورت می‌گیرد: با کیفیت ناچیز یا کمتر مواد غذایی، کمبود مسکن، فساد و ایجاد محله‌های کثیف و فقیرنشین، تشکیل صف و رشوه دادن و علاوه بر آن، کاهش استانداردهای زندگی، که تشکیل سرمایه را کاهش و/یا مصرف سرمایه را افزایش می‌دهد.

درست مثل زمانی که شکست هیمنه اقتصادی اتحاد جماهیر شوروی بسیار قبل‌تر از تحقق آن، قابل پیش‌بینی بود، اکنون نیز می‌توان ورشکستگی اقتصادی و ناآرامی‌های اجتماعی سوسیال‌دموکراسی غربی را پیش‌بینی کرد. سوسیال دموکراسی، نظام اقتصادی غربی، به پایان خود نزدیک شده و پس از عموزاده‌اش، اتحاد جماهیر شوروی، نوبت نیستی آن رسیده است.