بریده‌هایی از کتاب صلح کردند که جنگ بماند (جلد دوم)

«جنبش حاضر در مصر به مفهوم واقعی کلمه ملی‌گرایانه است و مورد استقبال همه طبقات و فرقه‌ها قرار گرفته است ...». [۹] قبطی‌ها نیز در کنار مسلمانان تظاهرات می‌کردند. دانشجویان علوم دینی در کنار دانشجویان مدارس غیردینی و زنان متعلق به طبقات بالا در کنار مردان تظاهرات می‌کردند. [۱۰] آنچه که واقعا باعث نگرانی مقامات بریتانیایی می‌شد مشارکت کشاورزان مناطق روستایی در این خیزش بود - توده‌هایی خونسرد که مقامات بریتانیایی روی بی‌تحرکی آنها حساب کرده بودند.

مردم و استان‌ها «از حاکمیتی به حاکمیت دیگر دست به دست می‌شدند گویی اموال منقول یا گروکشی‌هایی در یک بازی بودند.» مساله این نبود که همه توافق‌ها «به نفع یا در جهت صلاح مردم مرتبط با آن انجام شود» بلکه برعکس، چنین توافق‌هایی به این منظور صورت می‌گرفت که «تعدیل یا مصالحه در ادعاهای کشورهای رقیب به وجود آید» که به دنبال «نفوذ یا برتری خارجی» بودند.

ریچموند «مخالف آشکار سیاست‌های صهیونیستی» دولت بریتانیا بود. [۶] او به ضدیت با این سیاست می‌پرداخت و چند سال بعد - در سال ۱۹۲۴ - به کمیسر عالی بریتانیا در فلسطین نوشت که کمیسر عالی و مقامات او، اداره خاورمیانه وزارت مستعمرات در لندن و کمیسیون صهیونیست در فلسطین در تعقیب تفکرات صهیونیسم «تحت تاثیر افکار و الهاماتی قرار دارند که من فقط می‌توانم آن را شیطانی بنامم.» [

اعلامیه بالفور در نظر اعراب که بخش عمده جمعیت را تشکیل می‌دادند منفور بود، در حالی‌که وظیفه تشکیلات استعماری بریتانیا، آرام و راضی نگاه داشتن جمعیت بود.

فرضیات سیاسی کشورهای اروپایی در سایر نقاط جهان چنان مسلم انگاشته شده است که دیگر هیچ‌کس در مورد آنها تردیدی به خود راه نمی‌دهد. ولی حداقل یکی از این مفروضات - عقیده نوین به دولت مدنی غیردینی - تفکری بیگانه در منطقه‌ای تلقی می‌شود که ساکنان آن بیش از هزار سال است که اعتقاد راسخی به شرع مقدس داشته‌اند که بر سراسر زندگی آنها از جمله حکومت و سیاست حاکم بوده است.

اشغال سوریه و لبنان به دست فرانسه به موجب قانون قیمومت ۲۴ ژوئیه ۱۹۲۲ جامعه ملل رسما معتبر شناخته شد.

بلشویک‌ها نشان دادند هر آن‌کس را که به نظر آنها سودمند باشد، فورا ابزار دست قرار می‌دهند - و هنگامی که تاریخ مصرف او به انتها رسید، به سرعت دور می‌اندازند.

در کشورهای ترکیه، ایران و افغانستان - سه کشور جملگی مهم که بریتانیا به مدت بیش از نیم قرن و در جریان بازی بزرگ بر سر آنها با روسیه مناقشه داشت - حاکمان جدید به قدرت رسیده بودند که هریک به‌عنوان نخستین اقدام خود در سیاست خارجی، به امضای معاهده‌ای با مسکو مبادرت کرده بودند.

آنکارا دور از دریا و خارج از برد توپ‌های نیروی دریایی بریتانیا بود و مصطفی کمال، ژنرال ناسیونالیست ۳۸ ساله، مقر خود را به آنجا منتقل کرده بود.

توافق صلح با امپراتوری عثمانی در مجموع دو سال به طول انجامید. لویدجرج در ابتدا پیش‌بینی کرده بود که این موافقت‌نامه ظرف یک هفته منعقد خواهد شد.