بریده‌هایی از کتاب استثنا باشید!

باید بدانید که شما ناچارید در زندگی از یکی از دو درد بزرگ جهان رنج ببرید: درد ناشی از دیسیپلین یا درد ناشی از افسوس!

ساعت من رأس ساعت ۵ صبح زنگ می‌زند درحالی‌که در رختخواب گرم و نرم خوابیده‌ام، به من بگویید چه کسی است دلش می‌خواهد در این ساعت از بستر برخیزد و برای دویدن به بیرون از خانه برود؟ هیچ‌کس! برخلاف تصور شما قهرمان‌های ورزشی عاشق این نیستند که در هر شرایطی تمرینات ورزشی کنند، افرادی که اندام متناسب دارند هم مانند شما از خوردن شکلات لذت می‌برند، تمام کسانی که رابطهٔ عاشقانه با همسر خود دارند نیز توانایی فریاد زدن و قهر کردن دارند، افراد ثروتمند نیز از اینکه بیش از دیگران کار کنند متنفرند؛ اما آن‌ها این کارها را انجام می‌دهند زیرا می‌دانند تنها راه برای رسیدن به موفقیت است.

گروهی از افراد که با آن‌ها بیشترین تعاملات را دارید تا ۹۵% تعیین می‌کنند که شما یک فرد موفق باشید یا بازنده

نترسید دیوانه هستید. فقط کودکان و دیوانه‌ها ترس را حس نمی‌کنند؛ اما در مواجهه با ترس بازهم می‌توان عمل کرد و این نامش شجاعت است.

باور محدودکننده سوم: بی‌ارزشی! مهم‌ترین باور محدودکننده‌ای که بی‌تردید کسی در کودکی‌تان آن را در ذهن شما کاشته است و به طریقی حس کرده‌اید ارزشی ندارید، استحقاقش را ندارید، به اندازهٔ کافی خوب نیستید، دوست‌داشتنی نیستید، زیبا نیستید و باید به شما ترحم شود.

هر زمان که خودتان رشد کنید، همه چیز در اطرافتان رشد خواهد کرد و زمانی که خودتان پیشرفت کنید همه چیز در اطرافتان پیشرفت خواهد کرد.

می‌گویند مردم شما را فقط به خاطر یکی از این دو چیز به یاد می‌آورند: مشکلاتی که حل می‌کنید یا آن‌هایی که ایجاد می‌کنید.

همهٔ ما از ضعفی رنج می‌بریم که بدان قانون پارکینسون نام داده‌اند. در این قانون هر مقدار زمان که شما برای به اتمام رساندن یک پروژه اختصاص می‌دهید، درست همان میزان زمانی است که در طی آن این پروژه به اتمام خواهد رسید. این بدان معناست که اگر شما برای به اتمام رساندن یک کار دوساعته، یک هفته زمان اختصاص دهید، این کار به‌صورت ناخودآگاه در دستان شما آن‌قدر پیچیده و زیاد می‌شود تا شما در رابطه با این وظیفه آن‌قدر کار داشته باشید که درست در دقایق پایانی یک هفته آن را به پایان ببرید.

برای آنچه می‌خواهم به دست آورم بجنگم. دلیل اینکه زمانی می‌خواهم چیزی را به دست آورم بهانه‌ها برای من معنایی ندارند و دلیل اینکه تا این اندازه به خودم متکی هستم این است که پدرم یک مربی فوتبال امریکایی بود که به‌شدت به من سخت می‌گرفت؛ اینکه من تا این اندازه می‌توانم برای آنچه در آرزوی آن هستم اشتیاق داشته باشم این است که آموخته‌ام برای به دست آوردن محبت و توجه پدرم باید زحمت بکشم؛ دلیل اینکه من تا این اندازه در تعیین اهداف موفق و در دستیابی به این اهداف مصر هستم این است که پدرم به من اجازه نداد از بهانه‌ها در برابر او استفاده کنم.

انتخاب‌های کوچک روزانه و به نظر بی‌اهمیت بیش از انتخاب‌های بزرگ و به‌ظاهر سرنوشت‌ساز آیندهٔ ما را تعیین می‌کنند.