بریده‌هایی از کتاب نه حوا، نه آدم

میلِ به چنگ آوردن شدّت کمتری از ترس گرفتار شدن دارد.

به یکی از آداب‌ورسوم رایج در ژاپن پی بردم. در آن کشور، مردم باید تمام عمر مراقب رفتارشان باشند

شوپنهاور عشق را حیله‌ای غریزی برای تولید مثل می‌داند، از اینکه این نظر چقدر مرا می‌ترساند حرفی نمی‌زنم.

اگر جانت در خطر است جایت را عوض کن. اگر رنج می‌کشی، حرکت کن. قانونی به جز حرکت کردن وجود ندارد.

با خودم قرار گذاشتم که اگر روزی هنرمند شدم، چه استعداد داشته باشم و چه نداشته باشم، در ژاپن نمایشگاه بگذارم. برای این کار، ژاپن بهترین مردم را دارد و از همه مهم‌تر آن‌ها آثار هنری را خوب می‌خرند. از پول هم اگر بگذریم، هر هنرمندی دوست دارد آثارش را با دقّت نگاه کنند!

بیشتر از تمام مردم دنیا، ژاپنی‌ها هر کاری را به دلیلی انجام می‌دهند.

همین چند کلمه باعث شد آن دو از خنده ریسه بروند. آن‌ها اخم کردند و بعد دستی روی شانۀ نوه‌شان و من زدند. سپس چای فنجانم را خوردند.

رینری به نوبۀ خودش از من پرسید که به چه کارهایی علاقه دارم. با بخش‌بخش گفتن کلمات جواب دادم، صدای باران، گردش در کوهستان، کتاب خواندن، نوشتن، گوش دادن به موسیقی.

اگر جانت در خطر است جایت را عوض کن. اگر رنج می‌کشی، حرکت کن. قانونی به جز حرکت کردن وجود ندارد.

در ژاپن اگر کسی را ببینید و با او از وضعیت آب‌وهوا صحبت نکنید به این معنی است که آداب معاشرت نمی‌دانید.