بریده‌هایی از کتاب ترجمه پارسی قرآن کریم

- بگو آیا درباره خدا با ما بحث و گفتگو می‌کنید با آنکه او پروردگار ما و پروردگار شماست و کردارهای ما از آن ما و کردارهای شما از آن شماست و ما برای او اخلاص می‌ورزیم (۱۳۹)

- هر چه بر [زمین] است فانی‌شونده است «۲۶» - و ذات باشکوه و ارجمند پروردگارت باقی خواهد ماند «۲۷»

مگر ندانستی که فرمانروایی آسمانها و زمین از آن خداست و شما جز خدا سرور و یاوری ندارید

خدا هر که را خواهد به رحمت‌خود اختصاص دهد و خدا دارای فزون‌بخشی عظیم است

و خداوند از آنچه می‌کنید غافل نیست

- پس مرا یاد کنید [تا] شما را یاد کنم و

خداوند سرور کسانی است که ایمان آورده‌اند آنان را از تاریکیها به سوی روشنایی به در می‌برد و [لی] کسانی که کفر ورزیده‌اند سرورانشان [همان عصیانگران-] طاغوتند که آنان را از روشنایی به سوی تاریکیها به در می‌برند آنان اهل آتشند که خود در آن جاودانند (۲۵۷)

در دین هیچ اجباری نیست و راه از بیراهه بخوبی آشکار شده است

به نام خداوند رحمتگر مهربان (۱) - ستایش خدایی را که پروردگار جهانیان، (۲) - رحمتگر مهربان، (۳) - [و] خداوند روز جزاست. (۴) - [بار الها] تنها تو را می‌پرستیم، و تنها از تو یاری می‌جوییم. (۵) - ما را به راه راست هدایت فرما، (۶) - راه آنان که گرامی‌شان داشته‌ای، نه [راه] مغضوبان، و نه [راه] گمراهان. (۷)

- آخر چرا کسی را نپرستم که مرا آفریده است و [همه] شما به سوی او بازگشت می‌یابید

- و نماز را به پا دارید و زکات را بدهید و هر گونه نیکی که برای خویش از پیش فرستید آن را نزد خدا باز خواهید یافت آری خدا به آنچه می‌کنید بیناست (۱۱۰)

- مگر ندانستی که فرمانروایی آسمانها و زمین از آن خداست و شما جز خدا سرور و یاوری ندارید (۱۰۷)

- آیا نمی‌دانند که خداوند آنچه را پوشیده می‌دارند و آنچه را آشکار می‌کنند می‌داند «۷۷»

خدا از آنچه می‌کنید غافل نیست

- در حقیقت کسانی که [به اسلام] ایمان آورده و کسانی که یهودی شده‌اند و ترسایان و صابئان هر کس به خدا و روز بازپسین ایمان داشت و کار شایسته کرد پس اجرشان را پیش پروردگارشان خواهند داشت و نه بیمی بر آنان است و نه اندوهناک خواهند شد (۶۲)

چگونه خدا را منکرید با آنکه مردگانی بودید و شما را زنده کرد باز شما را می میراند [و] باز زنده می‌کند [و] آنگاه به سوی او بازگردانده می‌شوید

- و چون پروردگار تو به فرشتگان گفت من در زمین جانشینی خواهم گماشت [فرشتگان] گفتند آیا در آن کسی را می‌گماری که در آن فساد انگیزد و خونها بریزد و حال آنکه ما با ستایش تو [تو را] تنزیه می‌کنیم و به تقدیست می‌پردازیم فرمود من چیزی می‌دانم که شما نمی‌دانید

و هرگز یهودیان و ترسایان از تو راضی نمی‌شوند مگر آنکه از کیش آنان پیروی کنی

و بزودی پروردگارت تو را عطا خواهد داد تا خرسند گردی «۵»   - مگر نه تو را یتیم یافت پس پناه داد «۶»  - و تو را سرگشته یافت پس هدایت کرد «۷»    - و تو را تنگدست‌یافت و بی‌نیاز گردانید «۸»  - و اما [تو نیز به پاس نعمت ما] یتیم را میازار «۹» - و گدا را مران «۱۰»    - و از نعمت پروردگار خویش [با مردم] سخن گوی «۱۱»

بهوش باشید که آنان فسادگرانند لیکن نمی‌فهمند